পৃষ্ঠা:উদ্যোগপৰ্ব্ব.djvu/১৭১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৭১
অসমীয়া মহাভাৰত।

এসম্বাত হন্তে মোৰ নাহিকে সংশয়।
কৰ্ণে যদি নামাৰে আমাৰ পুত্ৰ চয়॥৭৯৫
আদিত্যৰ বীৰ্য্যে জাত আমাৰ সন্ততি।
পৰম প্ৰচণ্ড বীৰ দাৰুণ শকতি॥
কুল কন্যা লাজে মই তেজিলো তৈসানি।
অধিৰথি ৰাধা পাই তুলিলেক আনি॥৭৯৬
তাতেসে কৰ্ণৰ পাণ্ডবক কোপ মনে।
পাণ্ডব আপোন ভ্ৰাতৃ তাহাক নজানে॥
সি কাৰণে পাণ্ডবক ক্ৰোধ আতি বৰ।
অজিজ্ঞাসি ইটো দোষ নকাঢ়ো কৰ্ণৰ॥৭৯৭
এতিক্ষণে কৰ্ণৰ পাশক যাওঁ মই।
লাজ এৰি পুত্ৰ বুলি দিয়োঁ পৰিচই॥
জন্মদাতা মাতৃ মই বুলিলো শোভন।
অৱশ্যে কৰিব কৰ্ণে আমাৰ বচন॥৭৯৮
এহিমনে গুণি কুন্তী কৰিলন্ত থিৰ।
কৰ্ণৰ সমীপ পাইলা ভাগিৰথী তীৰ॥
বৈশম্পায়ন বদতি শুনিয়ো জন্মিজয়।
গঙ্গামধ্যে স্নান কৰে কৰ্ণ মহাশয়॥৭৯৯
উত্তৰ বাহিনী গঙ্গা কৰ্ণ তৈকে যাই।
নিতে নবঘটি থাকেসূৰ্য্যক ধিয়াই॥