এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৬৯
অসমীয়া মহাভাৰত।
মহাদুষ্ট পাপী ইটো ধৃতৰাষ্ট্ৰ ৰাই।
শতপুত্ৰ সবে অন্ধ জ্ঞান চক্ষু নাই॥৭৮৫
সি কাৰণে মাধবৰ বাক্য নকৰিল।
হেৰা তাৰ কাল আসি ওচৰ চাপিল॥
দুৰ্জ্জয় সমৰে সবান্ধবে হুইবে ক্ষয়।
ইহাক স্মৰন্তে মোৰ নিদ্ৰা নিমিলয়॥৭৮৬
শুনিয়া কুন্তীৰ যে অধিক শোক ভৈল।
মমে মনে গোসানী যে গুণিবাক লৈল॥
ৰাজ্য লোভে পাণ্ডবে কৰিবে ঘোৰ ৰণ।
কৌৰবক মাৰিবে আমাৰ জ্ঞাতি গণ॥৭৮৭
কেহ মোমা কেহ পিতা কেহ হবে ভাই।
গুণি গুণি চাহিলে পৰৰ কেহ নাই॥
যদি যুদ্ধ কৰে জ্ঞাতি গণে যাইবে মৰি।
যুদ্ধ বিনা নপাই আপোনাৰ বসুন্ধৰী॥৭৮৮
যদি নিদাৰুণ হুইয়া কৰন্ত সমৰ।
কটাকটি লাগিবেক সবে কৌৰৱৰ॥
ছেদীপ পাঞ্চাল মৎস্য আদি বংশ যত।
বৃষ্ণি বংশে আসি মিলিবেক সমৰত॥৭৮৯
সবেয়ো সম্বন্ধে হোৱে কুটুম্ব আমাৰ।
প্ৰাণতো অধিক দেখোঁ স্নেহ তেসম্বাৰ॥
