পৃষ্ঠা:উদ্যোগপৰ্ব্ব.djvu/১২০

ৱিকিউৎসৰ পৰা
নেভিগেশ্যনলৈ যাওক সন্ধানলৈ যাওক
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২০
উদ্যোগ পৰ্ব্ব।

কুন্তীয়ো পুত্ৰক প্ৰতি দিলন্ত সন্দেশ।
আগ বঢ়াই কৃষ্ণক থৈলন্ত মহা স্নেহ॥৫৪৯
কৃষ্ণক দেখিবে মনে সঙ্গে বিপ্ৰগণ।
আগবাঢ়ি আসিলন্ত ৰাধাসুত কৰ্ণ॥
কৃষ্ণৰ পাৱত গই কৰি নমস্কাৰ।
কৰ্ণে বোলে দোষ প্ৰভু ক্ষেমিবা আমাৰ॥৫৫০
হেন শুনি অল্প কৰি হাসিলন্ত হৰি।
নিজ ৰথে তুলিলা কৰ্ণক হাতে ধৰি॥
চাহিয়াছে নগৰৰ নৰ নাৰী গণ।
ৰথ ডাকি চলি গৈলা দৈবকী নন্দন॥৫৫১
কৃতবৰ্ম্মা সাত্যকি সহিতে যত বীৰ।
কৃষ্ণৰ লগতে চলি গৈলা ধীৰে ধীৰ॥
এহিমতে চলিযান্ত দৈৱকী নন্দন।
কৰ্ণক সম্বুধি পাছে বুলিলা বচন॥৫৫২
শুনা শুনা কৰ্ণ তুমি বচন আমাৰ।
আপোনা আপুনি কেনে নকৰা বিচাৰ॥
মহাবীৰ তুমি আদিত্যৰ নিজ পুত্ৰ।
যাৰ ভৰে নামি আছে পৃথিবী বহুত॥৫৫৩
হেনয় তোমাক কুৰু সমাজত কহে।
সাৰথিৰ পুত্ৰ বোলে ইকি গাৱে সহে॥