এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
উজুপাঠ ।
কাৰ আদৰ নাই?
কন্যামৰা জামাতাত, নাথাকে তা
ঘৰজীয়া পুৰুষৰ, নাই সমাদৰ।
যি বৈদ্যৰ দ্বাৰা ৰোগ, নোহে নিবাৰণ;
সিজন বৈদ্যক ভক্তি, কৰে কোন্ জন?
কথাৰ অবাধ্য যদি, কোনো ল’ৰা হয়;
পিতা মাতা গুৰুজনে, তাক নাদৰয়।
আদৰ নাপায় যিটে, দম্ভ কৰি ফুৰে;
অনাদৰ ধন ধান, নাই যাৰ ঘৰে।
গন্ধহীন ফুল যদি, সুৰূপেই হয়;
তাক পাই কাৰো মন, সন্তুষ্ট নহয়।
অতীক্ষ্ন অস্ত্ৰক লোকে কৰে অনাদৰ;
ক'ত কোনে নিৰ্গুণীক কৰে সমাদৰ?
⸻
কাৰ সুখ নাই।
সুখ নাই সুখ নাই, ক'তো ধৰুৱাৰ;
অনুমাত্ৰো সুখ নাই, চিৰ ৰুগীয়াৰ।
সুখ নাই যিটে সদা, গোচৰত ফুৰে;
মাতৃৰ অসুখ যদি, পুত্ৰ থাকে দূৰে।
