পৃষ্ঠা:উজুপাঠ- বলদেৱ মহন্ত.pdf/২৭

২৬

উজুপাঠ

 

উপদেশ।

নকৰিবা শিশু বৃথা খেলা, নকৰিবা বিদ্যাভ্যাসে হেলা,
 নকৰিবা কোনো মানুহক তিৰস্কাৰ;
পিতৃক মাতৃক নিতে নিতে, কৰিবাহা ভক্তি একচিতে,
 তেবেসে জীৱন সাৰ্থক হ'ব তোমাৰ।
যিজন জগত-অধিপতি, যাঁৰ দয়া প্ৰকাশিছে অতি,
 যাঁৰ কৃপাগুণে লভি আছ নৰকায়;
যাঁৰ নাম গাই পাপী তৰে, যাঁৰ গুণে দুঃখ দূৰ কৰে,
 সিজন ঈশ্বৰ, আৰাধাহা সৰ্ব্বদাই।
যি দেশত তুমি উপজিছা, য’তে ঘৰ বাড়ী কৰি আছা,
 সি দেশক তুমি মাতৃ মানি' লবা মনে;
তাত বাস কৰা সত নৰ, সম্বন্ধত ভাই পৰস্পৰ,
 সি সবৰ শুভ চেষ্টা কৰা পাৰা মানে।
দৰিদ্ৰ বিলাকে মাগি ফুৰে, তাক দেখি তুমি নেহাঁহিবা,
 শক্তি অনুসাৰে সিহঁতক দিবা দান;
যদি বা নাথাকে ধন ধান, তেন্তে দিবা মিষ্ট সমিধান,
 ন’ ক’বা ন’ ক’বা, সিহঁতক কথা টান।
যাৰ সঙ্গে তুমি পঢ়া নিত, নকৰিবা দ্বন্দ্ব কদাচিত,
 অকপটে স্নেহ কৰিবাহা সমুচিত;
কিন্তু পঢ়া পক্ষে জিড্ ভাৱ, ৰাখিবা মনত গুপ্ত কৰি,
 দ্বেষ ভাব মনে ৰাখা অতি অনুচিত।