পৃষ্ঠা:উজুপাঠ- বলদেৱ মহন্ত.pdf/২১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
২০
উজুপাঠ
 
কুকুৰ।

বহু আশা কৰে মনে, অল্পো যদি পায়;
পৰিতুষ্ট হয় বড়, তাকে মাত্ৰ খাই।
আপোনাৰ বিপদলৈ, চিন্তাকে নকৰে,
প্ৰভুৰ আদেশ সদা, শিৰোগত কৰে।
ধৰ বুলি গৰাকীয়ে, যাক দেখুৱায়;
বলিষ্ঠ হলেও তাক, আক্ৰমিবে যায়।
তিনি জন ৰখীয়াই, যি কৰ্ম্মত হাৰে;
সকলেই সেই কাৰ্য্য, সাধয় কুকুৰে।
নিদ্ৰা পৰিহৰি কৰে গৃহস্থক ৰক্ষা;
জ্ঞাতি কুটুম্বেৰে কিন্তু, সৰ্ব্বদাই কক্ষা।
চোৰ দস্যু সশঙ্কিত, কুকুৰক ডৰে;
নিশ্চিন্তে গৃহস্থ শোৱে, থাকে যাৰ ঘৰে।
আপুনিও ডাবি দিয়ে, আনকো জগায়;
প্ৰভুৰ সম্পত্তি বোৰ, যাতে ৰক্ষা পায়।
চুৰ কৰা ডকাদিয়া, গৰহিত কৰ্ম্ম;
“ভউ ভউ“ ৰবে কয়, অধৰ্ম্ম অধৰ্ম্ম।
কাৰ্য্যৰ গতিকে যদি, যায় কোনো স্থানে;
কাণ পাতি থাকে কিন্তু, গৰাকীৰ পিনে।
“ঔচ্” বুলি মাতিলেই, হই ত্বৰান্বিত;
প্ৰভুৰ নিকটে আহি, হয় উপস্থিত।