এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
ৰজা ৷
প্ৰজাক ৰাখিলে সুখে, নৃপতিৰ সুখ;
প্ৰজাক পীড়িলে হয়, নৃপতিৰো দুখ।
স্বেচ্ছাচাৰী নৃপতিৰ, আছয়ে সংস্কাৰ;
প্ৰজাক বিনীত কৰে, কৰি অত্যাচাৰ।
তেনে নৃপত্ৰিক প্ৰজা, কৰে কিন্তু ভয়;
ভয়ৰ লগতে ঘৃণা, দ্বেষো উপজয়।
পৰিশেষে অত্যাচাৰ, অসহন হ'লে;
সকলোৱে অমঙ্গল, সাধে ছলে বলে।
যি ৰজালৈ যত ভয়, কৰি থাকে প্ৰজা;
প্ৰজাৰ ভয়তো তত, চিন্তান্বিত ৰজা।
সন্তক পালিব ৰজা, দুষ্টক দণ্ডিব;
কোনো ৰূপে পক্ষপাত, কাকো নকৰিব
অধীনস্থ প্ৰজাবোৰ, সন্তান সদৃশ;
জ্ঞান কৰি, পালি থাকে, ৰজা অহৰ্নিশ।
বিদ্যা বুদ্ধি ধন সুখ, বৃদ্ধি হয় যাতে;
প্ৰজাৰ প্ৰবৃত্তি ৰজা, ওপজাব তাতে।
তেনেকুৱা নৃপতিৰ, বিপদ নহয়;
সাৰ্থক জীৱন ৰজা, যথাৰ্থই হয়।
