এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৪
উজুপাঠ।
সত্যকে মানিবা তুমি, মনে কৰি সাৰ;
তেনে হলে আয়, যশ, বাঢ়িব তোমাৰ।
“ৰূপ কুল ধন বিদ্যা থাকোক সুগুণ;”
মিথ্যাবাদী হ'লে হয় সকলো দুৰ্গুণ।
মূৰ্খতা।
মূৰ্খে যত দোষ কৰে, তাৰ সীমা নাই;
ভাল বেয়া কাক বোলে, বুজকে না পাই
কোন্ শত্ৰু কোন্ মিত্ৰ, একোকে নেজানে
মুখে মিষ্ট কোৱাকেই, মিত্ৰ বুলি মানে।
পিতা মাতা দিয়ে যদি, হিত উপদেশ;
মূৰ্খে ভাবে সিবিলাকে, কৰিছে বিদ্বেষ।
অন্ধজনে যেনেকৈ, দিশ হেৰুৱায়;
বাট এড়ি হাবি আৰু, খাললৈহে যায়।
সেইৰূপে মূৰ্খলোকে, সত্পথ এড়ি;
কূপথেহে ফুৰে সদা, মহা ৰঙ্গ কৰি।
কাৰ কি নাই।
যমে কি কৰিব দয়া, পুত্ৰ দুখুনীৰ;
সচা কথা ক’তো নাই ধূৰ্ত্ত বেপাৰীৰ।
