১। পূৰ্বে ঈশ্বৰ কৃষ্ণই বৃন্দাবনত গৰু চাৰি গোপ বালক সকলক ব্ৰহ্ম ময় কৰি গৈছে। সেই উপলক্ষে তোমৰা সবকে সেই গোপ সেই কৃষ্ণ ভাবি একঠি চাউল আগ বঢ়াইছে। ইয়াতে বিপ্ৰ সকলৰ অন্ন গ্ৰহণ কৰি বিপ্ৰ পত্নী সবক যি ৰূপে কৃপা কৰিলে সেই দৰে অৰ্চ্চনীয় দ্ৰব্যকে প্ৰতি মোৰ ভগৱন্ত বস্তু প্ৰসন্ন হৈ কৃপা কৰিব লাগে ॥
মোক মোৰ নোবোলয়।
পতিত পাৱন জানিয়া তোমাত
ৰােগীৰ হকে প্ৰভু প্ৰসন্ন হৈ এই সেৱাকে মোৰ বুলি গ্ৰহণ কৰি বালকৰ গ্ৰহৰ দোষ, পতাকী দোষ, গ্ৰহৰ ৰিষ্টাদিকে ধংশ কৰি গোবৰ্দ্ধন পৰ্ব্বত ধৰি গোপ গোপী গো বৎসাদিক যি দৰে ৰক্ষা কৰিলে সেই দৰেই সৰ্ব্ব ৰোগৰ সৰ্ব্ব বিঘ্নি উপদ্ৰবৰ পৰা ৰক্ষা কৰি গোবিন্দে কৃপা কৰিব লাগে ॥০॥
৩। পুনৰ বুলিব লাগে—খোড়াৰ খোজে পতি অপৰাধ মনুষ্য বুলিলে নীচ। দোষ অনুসৰি দণ্ড হৈছে ইমানতে সৰ্ব্ব বিঘ্নিৰ পৰা ৰক্ষা কৰি জল যেন চেচা কৰি পৃথিবী যেন সাত কৰি অন্য দেৱতাও এই দালি বৃক্ষৰ পৰা
