পৃষ্ঠা:আমি কি কৰিবলৈ বিচাৰোঁ.pdf/৫৫

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
(৫৫)

ওপৰত গধূৰ শিকলি লগোৱা হৈছে। সংবিধানে চৰকাৰক এনে ক্ষমতা দিছে যাৰ দ্বাৰা কোনো বিচাৰ নোহোৱাকৈ যাকে তাকে যেই কোনো সময়ত বন্দী কৰিব আৰু জেলত ভৰাব পাৰে ।

ওপৰক্ত বিষয়বোৰত জনতাৰ স্বতন্ত্রতা অক্ষুণ্ণ থাকিব । তেহে ৰাজনৈতিক ক্ষেত্ৰৰে হওক বা ধৰ্ম্মসম্পৰ্কীয়ৰে হওক সংখ্যালঘু সকলে উন্নতি কৰিব পাৰিব । ৰাষ্ট্ৰৰ প্রতি আনুগত্য ৰখালৈকে প্রত্যেকেই নিজৰ মতে প্ৰকাশ আৰু প্ৰচাৰ কৰিবৰ অধিকাৰ থাকিব লাগিব ।

জনতাৰ মৌলিক অধিকাৰৰ ওপৰত খৰ্ব্ব কৰা আৰু জনতাক দমন কৰা অন্যায় আইন ছ'চিয়োলষ্ট পার্টিয়ে উঠাই দিব। প্রত্যেক মানুহেই কাম পাবৰ অধিকাৰ পাব লাগিব । এতিয়া- লৈকে এই মৌলিক অধিকাৰ মানি লোৱা হোৱা নাই ৷ ফলত সমাজৰ বহুত হানি হৈছে । কামৰ মাজেদিহে প্রত্যেকেই সামাজিক জীৱনত অংশ গ্ৰহণ কৰিব পাৰে আৰু উপযুক্ত নাগৰিক হবলৈ সুযোগ পায় । ছ'চিয়েলিট পার্টিয়ে প্রত্যেক মানুহকেই কাম কৰিবৰ অধিকাৰ দিব তেতিয়া আৰু নিবনুৱা হোৱাৰ বা লঘোনে থাকিব লগীয়া হোৱাৰ বা অভাবৰ তাৰণাত পৰাৰ ভয় আতৰ হ'ব ।

বর্ত্তমান সংবিধানে ভাৰতৰ নতুন ৰাষ্ট্ৰখনক প্রকৃতপক্ষে গণ- তান্ত্রিক ভিত্তিত স্থাপন কৰা নাই । ভাষাৰ ভিত্তিত ৰাজ্যবোৰ গঠন নোহোৱাৰ বাবে অগণন ৰাইজে ৰাষ্ট্ৰৰ কাৰ্য্যত অংশ