পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৮৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

আভাস কাব্য

 

চমটাৰে মাৰি পিঠি কৰিলে ৰাঙ্গলী!—
নিদাৰুণ অত্যাচাৰ! পাই অপমান।
কোৰোধত ভাহি, হ’লা আউলী বাউলী
ক্ৰোধ আৰু বেজাৰত হই বিয়াকুল
গুৰুৰ (১) কাষত গ’ল৷ আদেশ বিচাৰি,—
দুৰ্দশা তোমাৰ দেখি শ্ত্ৰুৰ হাতত,
টুকিলে গুৰুৱে, ৰাণি! চকুলো দুধাৰি॥
হুমুনীয়৷ কাঢ়ি গুৰু বুলিলে' তোমাক;—
“কান্দিছে পৰাণ দেখি, অৱস্থা তোমাৰ
শক্ৰৰ হাতত, ৰাণি! তিৰীৰ দেহাত।
এনেকুৱা অত্যাচাৰ! পাপীষ্ঠ চিজাৰ।
কিন্তু, ৰাণি! তুমি একো নকৰাঁ বিষাদ,
ই পাপৰ প্ৰতি-ফল পাব ৰোমবাসী!
‘ধ্বংস পাব ৰোম-ৰাজ্য!' তেজেৰে তোমাৰ।
এই কথা থোৱা তুমি হৃদয়ত লিখি॥
সহস্ৰ সহস্ৰ ৰাজ্য কবি পদানত
বিখ্যাত হইছে ৰোম, কিন্তু ই গৌৰৱ
ধ্বংস পাব অতি শীঘ্ৰে, জানা তুমি, ৰাণি!

(১) ব্ৰিটন বিলাকৰ পুৰোহিত বা Druid

৭৮