পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৬১

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে

জনা

কান্দি কান্দি; টুকি বহু চকুলো চকুৰ
বুলিলা সকলো কথা ভ্ৰাতৃৰ আগত॥
স্বোৱামীৰ দৰে, হায়! ভ্ৰাতৃও তোমাৰ
পাণ্ডৱে সইতে ৰণ, কৰিলে নিষেধ!
পুত্ৰ শোকাতুৰা তুমি, ক্ষত্ৰীয় কুমাৰী।
লজ্জা পাই অন্তৰত, পালা বৰ খেদ॥
দুখে অভিমানে পাছে জৰ্জ্জৰিতা হই,
পুত্ৰ শোক ৰূপ অগ্নি জ্বলাই হিয়াত,
বিসৰ্জন দিলা দেহা, (প্ৰাণ আদৰৰ)
বিচাৰি শান্তিৰ ছঁয়া গঙ্গাৰ গৰ্ভত॥

৫৫