এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
কুন্তী
অকালত, সেই পানী (চকুলো দুধাৰি)
হইছিলে শেষ মাথোঁ, গুছিছিলে ব’ব
অন্তিমৰ দিনা, দেবি! তোমাৰ চকুত॥
সেই যেই হ’ক, দেবি! প্ৰণমো তোমাক
ভাগ্যৱতী তুমি অতি, দেবী স্বৰূপিণী॥
তুমিয়েতো সেই দেবী, পুত্ৰ সবে যাৰ।
ভূভাৰ সংহাৰ কৰি কুৰুক্ষেত্ৰ ৰণে।
ৰাখিলে অক্ষয় কীৰ্ত্তি অতুল মৰ্ত্ত্যত।
যাৰ কীৰ্ত্তি মালা গাঁথি কাব্যৰূপী সুতে
বেদব্যাসে মহাকাব্য শ্ৰীমহাভাৰত
বিৰচিলা,—ভাৰতৰ অমৃত পুখুৰী॥
.jpg)
৪৫
