পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/৪৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দ্ৰৌপদী

সতী পতিব্ৰতা তুমি, তোমাৰ শাপত(?)
(নতু, যিবা অপমান, যাতনা প্ৰাণত
দিছিলে তোমাক, দেবি! পাপীষ্ঠ কৌৰৱে
সিপাপৰ ফলে) ধ্বংশ বংশ কোৰৱৰ:—
বীৰশূন্যা বসুন্ধৰা কুৰু সমৰত॥
 যোগীন্দ্ৰ মুনীন্দ্ৰ ইন্দ্ৰ পাদপদ্ম যাৰ
দিনৰাতি কৰে ধ্যান, দৰশন আশে,
তেনুৱা কৃষ্ণক তুমি ভক্তিৰ দোলেৰে
ৰাখিছিল বান্ধি, দেবি!—সামান্য মানবী। ,
নোহোৱা, সুন্দৰি! তুমি লক্ষ্মী স্বৰূপিণী॥
 সামান্য মানব আমি অতি জ্ঞানহীন
কি সাধ্য আমাৰ, দেবি! বৰ্ণিব তোমাৰ
অমৰ অতুল কীৰ্ত্তি? কি কৰি চিনিম
তুমি যে কি ৰত্ন, দেবি? চিনিছিলে মাথোঁ
মুনি ঋষি সবে সেই প্ৰাচীণ কালৰ—
যাৰ আজ্ঞা অনুসৰি, আজি ভাৰতত
“পাঁচোটীৰ এটী” (১) বুলি সুমৰে তোমাক॥

(১) পঞ্চ কন্যাৰ এক কন্যা।

৪১