এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
আভাস কাব্য
তোমাৰ কান্দোন কিন্তু শুনি নুশুনিলে
নীৰৱ নিৰ্ব্বাক হই থাকিলে সকলো॥
কৰুন সুৰেৰে পাছে শ্ৰীকৃষ্ণক স্মৰি,
উদ্দেশে প্ৰণাম কৰি, বীণাব ধৰিলা
বীণা বিনিন্দিত সুৰে, শুনি সেই ধ্বনী
ভক্তৰ অধীন হৰি উঠিলে চমকি!
পুষ্পক ৰথত উঠি, আকাশৰ পৰা
বিবিধ বসনে, দেবি! আৱৰি তোমাক,
কৰিলে তোমাৰ লজ্জা ৰক্ষা নাৰায়ণ,
অগতিৰ গতি হৰি,—ভক্তৰ অধীন॥
তাৰ পাছে, আহা! দেবি! বৰ দুখ লাগে,
তপস্বিনী বেশে তুমি স্বামী সবে স’তে
ভ্ৰমিলা বনত দুখে দ্বাদশ বৎসৰ,—
স্বামী-পদ সেবা কৰি অৰণ্য-মাজত॥
বিৰাটৰ ঘৰে, দেবি! সৈৰিন্দ্ৰীৰ বেশে,
দাসী ভাবে পঠিয়ালা অজ্ঞাত বৎসৰ
ৰাজ-পটেশ্বৰী তুমি, কিন্তু কৰ্ম্ম-দোষে
দাসী বৃত্তি লিখা তযু আছিলে ভাগ্যত॥
(তাৰ পাছে)
কুৰুক্ষেত্ৰ মহাযুদ্ধ, সেই নাটকৰ
দ্ৰৌপজীয়াৰি! তুমি প্ৰধান নায়িকা।
৪০
