এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
আভাস কাব্য
এই দৈববাণী শুনি, কিভাব মনতে গুণি
দীঘল দুখৰ এটি হুমুনীয়া কাঢ়ি,—
নিৰাশ প্ৰাণেৰে তুমি আহিলা, সুন্দৰি!
মদ্ৰ-ৰাজ-কন্যা তুমি সাবিত্ৰী সুন্দৰি!
ৰমণী কুলৰ ৰত্ন তুমি জগতত;
বন-ফুল তুলি তুলি, সখী সবে স’তে
ফুৰিছিলা যৱে তুমি অৰণ্য মাজত,
মুনি-পুত্ৰ-সবে স’তে ৰঙ্গে-খেলি-ফুৰা
দেখিলা চকুৰে এটি ৰজাৰ কুমাৰ
(অবন্তীৰ ৰাজ-পুত্ৰ নাম সত্যবান)
মোহিলে সিৰূপ দেখি অন্তৰ তোমাৰ॥
মনে মনে কুমাৰক স্বোৱামী বৰিলা
তেতিক্ষণে, দেবি! তুমি আহিলা ঘৰত,—
হৃদয়ৰ বেগ কিন্তু ঢাকিব নোৱাৰি,
সকলোটি দিলা কই মাতৃৰ আগত॥
২৬
