এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
উত্তৰা।
কুৰুক্ষেত্ৰ সমৰত-সাধিলা যি ব্ৰত,
আহতক সেৱা কৰি অন্তিম কালত,—
যি চিত্ৰ দেখালা তুমি, পবিত্ৰ নিৰ্ম্মল,—
ৰাখিলা যে কীৰ্তিস্তম্ভ, ভাৰত মাজত,
জানো,—দেবি! নেই কীৰ্ত্তি সেই ব্ৰতফলে
ৰাখিছে তোমাৰ সেই প্ৰতিমা উজ্জ্বল
শ্ৰীক্ষেত্ৰত আজিল'কে, কৃষ্ণ বলৰামে স’তে
উদ্ধাৰিছা মানৱক কৰি মুক্তি দান,
দেখাই মোহিনী মুৰ্ত্তি, পবিত্ৰ নিৰ্ম্মল॥
কুৰুক্ষেত্ৰ পুণ্যঠাই আজি যে শ্মশান প্ৰায়
জ্বলিছে চিতাৰ জুই উজ্জ্বলি গগন,
সাদৰে অভিক জানো দিব আলিঙ্গন॥
সপ্তৰথি স’তে ৰণ কৰি বীৰ অগনন
ষোল বছৰতে ৰাখি কীৰ্ত্তি অতুলন,
নৰ দেহা এৰি স্বৰ্গে কৰিলে গমন॥
২১
