পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/১৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

দৈবকী

সোৱামীয়ে স’তে দুয়ো দিব্য জ্ঞান পাই,
তুতিনতি শ্ৰীকৃষ্ণক কৰিলা বিস্তৰ॥
তাৰ পাছে, আহা, দেবি! কৃষ্ণৰে আজ্ঞাত,
কৃষ্ণক স্বামীয়ে তযু ৰাখি গোকুলত,
যশোদাৰ ছোৱালীটী চুৰি কৰি আনি
হাবিয়াস কৰি দিলে তোমাৰ কোছত॥
বিধতা বিমুখ কিন্তু-যিটো আশা কৰি
আনিছিলা ছোৱালীটি দেবী যশোদাৰ,
কাঢ়ি নিলে পাছদিনা হিয়া উদঙ্গাই
বধিবৰ মিনে দুষ্ট ভ্ৰাতৃয়ে তোমাৰ!!
শিলত আছাৰ মাৰি মাৰিব খোজোঁতে
যোগমায়া ৰূপ ধৰি গ’ল ছোৱালীটী,
কিবা চমৎকাৰ ৰূপ, মুনি মনোহৰ,
অপূৰ্ব্ব বিভাৰে ভৰা, স্বৰ্গীয় জেউতি॥
আকাশ-পথৰ পৰা বুলিলে কংসক,
“দুৰাচাৰ! শিশু হত্যা কৰিলি বিস্তৰ!
কিন্তু যিটো হন্তা তোৰ, বধিব যি তোক,
সিটো আছে এতিয়াও ঘৰত নন্দৰ॥
দৈবকী গৰ্ভত জন্মি, আছে গোকুলত
নৰৰূপে, পুত্রভাবে যশোদাৰ ঠাই ;

১১