পৃষ্ঠা:আভাস কাব্য.pdf/১৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
দৈবকী।

বসুদেৱ-প্ৰিয়া তুমি, ৰজাৰ জীয়াৰী,
দৈত্যকুল-ফুলনীৰ প্ৰফুল্ল গোলাপ;
দুর্ভাগ্য বশত, কিন্তু ভ্রাতৃ আপোনাৰ
নিৰ্দ্দয় তোমাৰ, দেবি! যেন কালসাপ॥
দহমাহ দহদিন ধৰি জঠৰত
ওপোজাইছিলা তুমি সাতোটী সন্তান;
এটী এটী কৰি কিন্তু সংহাৰিলে তযূ
দুৰাচাৰ ভ্ৰাতৃ, দেবি! নিষ্ঠুৰ নাদান!!
কোমল তিৰীৰ হিয়া, মাতৃৰ পৰাণ,
এটী সন্তানৰে শোক সহিব নোৱাৰে;
সাতোটীৰ শোক কিন্তু সহিছিলা তুমি
বিৰলে তিয়াই বুকু চকুলো দুধাৰে॥
বিধিৰ নিৰ্ব্বন্ধ, দেবি! অষ্টম গৰ্ভত
তোমাৰ, জনম ল'লে বৈকুণ্ঠৰ পতি,
দানৱ-দলন হেতু বধিব’ কংসক
দুৰাচাৰ ভ্ৰাতৃ তবূ দাৰুণ দুৰ্ম্মতি ॥
ভাগ্যৱতী তুমি, দেবি! পৃথিবীত পৰি,
দেখালে তোমাক হৰি মূৰ্ত্তি বিশ্বম্ভব ;

১০