সকললৈ সেই সেই উৎসৱত নানাবিধ খাদ্য সামগ্ৰী পঠোৱা হৈছিল।
ঘৰৰ কোনো পৰিবাৰৰ কোনো পীড়া হলে অথবা ঘৰত কোনো
কাৰ্য্য হলে তেওঁ অতিশয় ব্যস্ত আৰু এস্ত হৈছিল। তেতিয়া
তেওঁ যি কয় তাক নুশুনিলে তদ্দণ্ডে তাৰ প্ৰতিকাৰ কৰিছিল।
তেতিয়৷ অলপ কথাতে তেওঁ উত্তেজিত হৈছিল। কিন্তু কোনো
আগন্তুক লোকৰ আগত তেনে নকৰিছিল। তেওঁ তেওঁৰ
অধীনসকলে ত্ৰুটী কৰিলে ডাবি দিছিল আৰু কেতিয়াবা কাকো
লপা–থপা মাৰিছিল। কিন্তু অচিনাকি বা অলপ চিনাকি লোক
থাকিলে সেইৰূপ কাৰ্য্য নকৰিছিল। হীনসন্ত্ৰম ফুকনৰ বৰ অপ্ৰিয়
আছিল। কোনো এজন প্ৰাচীন উচ্চ শ্ৰেণীৰ অথচ এতিয়াৰ
আমোলাই তেওঁক ‘দেৱতা' বুলি সম্বোধন কৰাত তেওঁ বৰ
দুখিত হৈ আগলৈ সেইৰূপ নকৰিবৰ নিমিত্তে তেওঁক কলে।
তেওঁ হাকিম হৈছিল বুলিও অনৰ্থক অভিমান বা অহঙ্কাৰ
নকৰিছিল। ৰঞ্জয় ফুকন নাজীৰৰ পত্নী ভাগীৰথী আইচুৰে
সৈতে ফুকননীয়ে সখী বন্ধাইছিল। আৰু দুইও জনাৰ বিশেষ
সৌহাৰ্দ্দ আছিল। ফুকনে হাকিম বুলি তেওঁৰ পত্নীৰে সখীত্ব
কৰিবলৈ নিষেধ নকৰি বৰঞ্চ সন্তুষ্ট হল।
ফুকনৰ কলেজত বহু ব্যাপ্ত শিক্ষা নহল। ঘৰলৈ আহি বৰ উদ্যোগ আৰু শ্ৰম কৰি তেওঁ পঢ়িলে। তাৰে পৰা বৰ উন্নতি লাভ কৰিলে। ইংৰাজী বঙ্গলা আৰু অসমীয়া তেওঁ ভালকৈ জানিছিল আৰু এই ভাষাৰে গ্ৰন্থ ৰচনা কৰিছিল। উৰ্দ্দু আৰু পাৰচীও অলপ জানিছিল। সংস্কৃত সহজ গ্ৰন্থ ভালকৈ বুজিছিল। তেওঁৰ পঢ়াত বৰ মন আছিল। সদাই পঢ়িছিল। অনেক সময় মানুহে সৈতে অলপ অলপকৈ কথা পঢ়ি বা লেখি থাকে। তেওঁৰ পঢ়াৰ প্ৰতি ইমান মন আছিল যে তেওঁ কেতিয়াবা টোপনিত থকাতো মুখেৰে পঢ়া যেন শুনি। তেওঁ প্ৰকাশ্যে কোনে৷ সমাজত কেতিয়াও কোনো বক্তৃতা কৰা
