পৃষ্ঠা:অৰ্দ্ধ-আকাশ ৰচনা সমগ্ৰ.pdf/৮৪

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৮৪

 : অনু...

 কৃত্রিম খং এটা উঠি আহে তাইৰ। এসোঁতা গৰম তেজে ধুৱাই গৈছেহি তাইৰ দুয়াে গাল... ভাগ্য ভাল অন্ধকাৰ ! নহ’লে সি নিশ্চয় জোকালেহেঁতেন তাইক!!

 তাইৰ কথা, তাইৰ খঙলৈ গুৰুত্ব নিদিয়ে সি।

 : হীৰা... হীৰা।

 অমৃতাক কোলাত লৈয়েই, বাৰাণ্ডাত উঠি মাত দিলে সি। অনুৰাগৰ মাত শুনি উধাতু খাই দৌৰি ওলাই আহিল সীমান্ত আৰু হীৰা।

 অমৃতা উছপিচাই উঠিল।

 : প্লিজ নমাই দে।

 নামিবলৈ বৃথা চেষ্টা কৰি চেপা কণ্ঠৰে কৈ উঠিল তাই।

 অমৃতাক অনুৰাগৰ কোলাত দেখি আচৰিত হৈ অনুৰাগৰ মাকো ওলাই আহিল হুইল চেয়াৰত।

 অমৃতাই লাজত মুখখন লুকুৱাবলৈ ঠাই বিচাৰি ফুৰিছে। অনুৰাগে তাইক চোফাখনতে আলফুলে নমাই ল’লে।

 : চাওঁ ভৰিখন দিয়া । কত দুখ পালি চাওঁ?

 : কৈছোঁতো দুখ পােৱা নাই। এনেই মিছাতে তই উৎপাত কৰিছ ??

 : কি উৎপাত কৰিলোঁ?? মােক চাবলৈ দে। পাগলীজনী।

 অনুৰাগে তাইৰ বাধালৈ গুৰুত্ব নিদি তাইৰ কোঁচাই লােৱা ভৰিখন নিজৰ হাতত লৈ ভালকৈ নিৰীক্ষণ কৰাত লাগিল।

 : মাইক্রস্কোপ লগাই চালেও একো দেখা নাপাবি। দুখ পােৱা নাই বুলি কৈয়েই আছোঁ দেখােন।

 : কিয় দুখ পােৱা নাই? এয়া কি?

 : ক’ত?

 অনুৰাগে দেখুৱাই দিয়া ঠাইডােখৰলৈ চাই সশব্দে হাঁহি উঠিল অমৃতা। সীমান্ত আৰু হীৰাও মুখ টিপি হাঁহি পৰিছে। অনুৰাগৰ মাকৰ মুখতাে উজ্জ্বল হাঁহি এটি বিয়পি পৰিছে ... সিহঁতহালক তাতেই এৰি ভিতৰলৈ সােমাই গৈছে তেওঁ।

 সামান্য ছাল অকণ এৰিছে মাথাে।

 : হীৰা হাঁহি আছ যে? দেখা নাই, বাইদেউৱে দুখ পাইছে ভৰিত? ...ডেটল আৰু কটন লৈ আনচোন।

 অনুৰাগৰ আদেশ পাই হাঁহি বন্ধ কৰি ভিতৰলৈ লৰ মাৰি গৈ হীৰাই লৈ আনিলে ডেটল আৰু কটন।

 অত্যন্ত মনােযােগেৰে কটনত ডেটল লগাই ছাল এৰা ঠাইডােখৰত লগাই দিলে সি।

 মােহাচ্ছন্ন দৃষ্টিৰে অমৃতাই চাই ৰল অনুৰাগৰ মুখখনলৈ। এইটোনাে দুখ পােৱাই নে? ইয়াতকৈ কিমান দুখ, যন্ত্রণা, শাৰীৰিক পীড়া সহ্য কৰি আহিছে তাই .... !!

 ভৰিখন কোঁচাই ললে তাই হঠাতে।

 অনুৰাগে স্থিৰ দৃষ্টিৰে তাইৰ দুচকুলৈ চাই ৰল কিছু দেৰী। অমৃতাই কি ভাবিছে, কি কব খুজিছে বুজি পাইছে সি। কটন আৰু ডেটলটো হীৰাৰ হাতত দি থিয় হল সি।

 : তই ফ্রেছ হৈ ল অনু ... পিছত কথা পাতিম।

 ধীৰ গতিৰে ভিতৰলৈ সােমাই যােৱা অমৃতালৈ কিছু দেৰি চাই ৰল সি।

 : হীৰা গৰম পানী দিবিচোন। গাটো ধুই লওঁ।

 “থৈ দিছাে দাদা”

 পাকঘৰৰ পৰাই অলপ উচ্চ স্বৰত চিঞৰি উত্তৰ দিলে হীৰাই।

 গা ধুবলৈ যােৱাৰ আগত মাকৰ লগত কথা কিছুমান পাতি লওঁ বুলি সি মাকৰ কোঠালৈ সােমাই গ’ল।

 চিকিমিকিকৈ জ্বলি থকা মমটোৱে কোঠাৰ অন্ধকাৰ আঁতৰাবলৈ প্ৰানেপণে চেষ্টা কৰিছে।

 বাহিৰত কিনকিনিয়া বৰষুণ এজাক আহিব ধৰিছে।

অৰ্দ্ধ-আকাশ : ৰচনাসমগ্র, প্রথম খণ্ড