পৃষ্ঠা:অৰ্দ্ধ-আকাশ ৰচনা সমগ্ৰ.pdf/৬৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
৬৯

 হয়তাে কিছু পৰৰ পিছত হুৰমুৰাই এজাক বৰষুণ নামি আহিব।

 : বৰষুণ অকলে চাবি নেকি?

 অনুৰাগৰ মাত শুনি নিজৰ ভাৱত বিভােৰ হৈ থকা অমৃতা থতমত খাই উঠিল । তাইৰ পিছফালে দুৱাৰমুখত অনুৰাগ থিয় দি আছিল।

 অনুৰাগৰ দুচকু তাইৰ ওপৰত নিৱদ্ধ।

 অমৃতাৰ দুচকুত ফুটি উঠিল সামান্য উচ্চাসবিহীন হাঁহি। বিষাদবােৰ যেন তাইৰ চৌপাশে ওলমি ওলমি ৰৈছে।

এই বিষাদ অকণাে সহ্য নহয় অনুৰাগৰ।

 :....অমৃতা, মই বুজি পাইছাে, তই মােৰ লগত এনেকৈ থাকিবলৈ বেয়া পাইছ।

 :......

নিৰুত্তৰ হৈ অইনফালে চাই ৰল অমৃতাই। কি কোৱা উচিত তাই ভাৱি পােৱা নাই।

 গােটেই জীৱন তাই অনুৰাগৰ লগতেই কটাম বুলি সপােন চাইছিল । কিন্তু অমৃতাৰ সেই সপােন আৰু নিষ্ঠুৰ দিঠকৰ মাজত এতিয়া হিমালয় পর্বতসম ওখ প্রাচীৰ.. সেই প্রাচীৰ সমাজে গঢ়ি দিয়া, সময়ে গঢ়ি দিয়া ।

 নৈতিকতাৰ এই প্রাচীৰ বগাই পাৰ হােৱাৰ সাহস তাইৰ নাই।

 : তই চিন্তা নকৰিবি। তই ইয়াতে নিৰাপদে থাকিব পাৰিবি। অকণমানাে সংকোচ নকৰিবি।

 মই কেইদিনমানৰ কাৰণে এনেও মুম্বাইৰ পৰা বাহিৰত যাম।

 : মুম্বাইৰ পৰা বাহিৰত ?? ক’লৈ ??

 : গাঁৱলৈ যাম।

 : গাঁৱলৈ ??

 প্রশ্নবােধক দৃষ্টিৰে তাই চাই ৰল অনুৰাগৰ মুখলৈ। অনুৰাগেও কিছুদেৰী চাই ৰল তাইৰ দুচকুলৈ...।

 : উম বহু বছৰ হল গাঁৱত নােযােৱা।

 কেতিয়াবা খুব মনত পৰে গাঁৱলৈ... গাঁৱৰ সেই সেউজীয়া পৰিৱেশ, নির্মল আকাশ,বতাহ, আমাৰ মৰমৰ নদীখন....আমাৰ শৈশৱ ...তােৰ বাৰু মনত পৰেনে?

 এটি সেমেকা হাঁহি বাগৰি পৰিছে তাইৰ ওঁঠত।

 অনুৰাগে মাথাে মনত পৰাৰ কথা সুধিছে, তাইতাে গাঁৱৰ শৈশৱৰ স্মৃতিতেই অতদিনে জী আছে। তাইৰ শৰীৰ যতেই নাথাকক ....তাইৰ প্রাণ, তাইৰ আত্মা, তাইৰ মন, কল্পনা সকলাে সেই গাঁৱৰ স্মৃতিতেই নিহিত হৈ আছে প্রতিদিন, প্রতিপল।

 : তই চিন্তা নকৰিবি। মাজে মাজে শ্যামলীও আহি থাকিব। আদিতিকো মাতি ল’ব পাৰিবি।

 তলমূৰ কৰি ৰৈছে অমৃতা।

 দুচকু ভৰি আহিছে তাইৰ... চকুপানীবােৰ এই সৰাে এই সৰাে কৈ ওলমি ৰৈছে তাইৰ দুচকুত।

 দুখ লাগিছে তাইৰ ... নিজকে অপৰাধী যেন অনুভৱ হৈছে।

 তাই জানে অনুৰাগৰ একো বিশেষ কাম নাই গাঁৱত, কিন্তু মাত্র তাইৰ বাবে অনুৰাগে মুম্বাই এৰি যাব...কাৰণ তাই মুখ ফুটাই নকলেও সি বুজি পাইছে হয়তাে যে তাইৰ আশে পাশে অনুৰাগ থকাটো নিবিচাৰে তাই।

 তাইৰ চিন্তাত যতি পেলাই মােবাইলটো সজোৰে বাজি উঠিল। চকুলােৰে ভৰি অহা দুচকুৰ আগত অস্পষ্ট হৈ পৰিছে মােবাইলৰ নীলা স্ক্রীন। অদিতি।

 তই কথা পাতি ল অদিতিৰ লগত।

 বুলি কৈ অনুৰাগ ওলাই গ’ল ৰুমৰ পৰা।

 তাই কিছুদেৰী মােবাইলটোলৈ চাই ৰ’ল কিন্তু ক’লটো ৰিছিভ নকৰিলে।

 তাই জানে অদিতিয়ে আকৌ একেটা কথাকেই ক’ব। অদিতিয়ে যিমান সােনকালে পাৰে অমৃতাই ডিভর্চ ফাইল

অৰ্দ্ধ-আকাশ : ৰচনাসমগ্র, প্রথম খণ্ড