দিছিল।
ষ্টেটমেন্ট শুনি অবাক হৈ ৰৈছিল অনুৰাগ।
অমৃতাৰ বুকুৱেদি নির্গত প্ৰতিটো শব্দত যেন মাথাে বেদনা নিগৰিছিল। কান্দোনমিশ্রিত শব্দবােৰত শব্দ নহয় নিগৰিছিল চকুলাে। এটা এটাকৈ কৈ গৈছিল তাই নিজৰ কলংকিত বৈবাহিক জীৱনৰ গােপনৰাে গােপন নিভৃততম পৃষ্ঠাবােৰ।
ভীষণ যন্ত্রনাত ছাটিফুটি কৰি উঠিছে অনুৰাগৰ হৃদয়, মগজু...সমস্ত শৰীৰ। তেজৰ সোঁত দ্রুতৰ পৰা দ্রুততৰ হৈ উঠিছে যেন।
অনুভৱ কৰিছে সি... নিজৰ শৰীৰৰ প্রতিটো অংগ, অস্থি , মজ্জা শিহৰিত হৈ উঠিছে তাৰ তাই ইমান বছৰে অনুভৱ কৰি অহা যন্ত্রণা ৰ কথা শুনি... শৰীৰৰ প্রতিটো কোষে কোষে অনুভৱ কৰিছে সি সীমাহীন অসহ্য বিষ।
নিজৰ সোঁহাতখন মুঠি কৰি সজোৰে ঘুছিয়াইছে সি কেবিনৰ পকা ৱালত। অনুশােচনাত ভাঙি পৰিছে সি। তাৰ হাতৰ মুঠিৰ পৰা বৈ পৰা ৰঙা তেজ দেখি দৌৰি আহিছে শ্যামলী।
: শান্তি হােৱা ....প্লিজ শান্ত হােৱা।
শ্যামলীয়ে কটন অকণমান লৈ অত্যন্ত আৱেগেৰে মচি দিছে তেজ বিৰিঙি উঠা ঠাইডােখৰ। কান্দি উঠিছে অনুৰাগ। কান্দি উঠিছে শ্যামলীও।
অবাক হৈ চাই ৰৈছে অমৃতাই অনুৰাগলৈ।
অনুৰাগে আজিও ইমান ভাল পায় তাইক !!!
অনুৰাগৰ ইমান মৰম ভালপােৱা বুকু পাতি, দুহাত মেলি আঁকোৱালি লােৱাৰ অধিকাৰ আছে জানাে তাইৰ !! কি পাব অনুৰাগে বিনিময়ত?
মনত সুতীব্র অনুশােচনাৰ ভাৱ জাগি উঠিছে তাইৰ।
তাইটো এপাহি সৰি পৰা মদাৰৰ ফুল..।
......সৌন্দর্য্য আছে, কিন্তু পবিত্র কর্মৰ বাবে অলাগতিয়াল, অপ্রয়ােজনীয়।
ষষ্ঠ ইন্দ্রিয় যেন সজাগ হৈ উঠিছে ... চিঞৰি চিঞৰি যেন কৈ উঠিছে।
“এই প্ৰেমৰ ফল মাথাে বিষাদ আৰু বিষাদ। সুখ বহু দূৰৈত”
অনুৰাগক অকণমান মৰম কৰিবলৈ মন গৈছে। আলফুলে যেন বেজে লগাই দিব তাৰ হাতত, কিন্তু তাইৰ সাহস হােৱা নাই। মাথাে চাই ৰৈছে।
সন্ধিয়া নামি আহিছে।
কেবিনত নীৰৱে ৰৈছে অমৃতা, অনুৰাগ, আৰু শ্যামলী । অদিতি নিজৰ ঘৰলৈ গৈছে।
তিনিওৰে মনত সংমিশ্ৰিত অনুভূতি....এফালে বিষাদ , আনফালে আনন্দ...
......মাথোঁ প্রেমৰ বাবে.... ৷
মাথোঁ প্ৰেমৰ বাবে....
(১৯)
অনুৰাগে মুগ্ধ দৃষ্টিৰে আঁৰ চকুৰে চাই ৰৈছে অমৃতালৈ।
অমৃতাই এখন বার্গেন্দী ৰঙৰ একৰঙী প্লেইন শাৰী পিন্ধিছে, লগতে মেটছিং সােণালী ৰঙৰ ব্লাউজ। বার্গেন্দী ৰঙৰ আৱৰণত আবৃত হৈ বেছিকৈ মােহনীয় হৈ পৰিছে তাইৰ সােণ বৰণীয়া মুখখনৰ ৰং। ককাললৈ বৈ পৰা কৃশকেশ ঢিলাকৈ গুঠা এটি দীঘলীয়া পৰিপাটি বেণীত আৱদ্ধ। সোঁমাজৰ সেউতাত অকণমান সেন্দুৰ জিলিকি ৰৈছে। প্রসাধনবিহীন চিন্তাক্লিষ্ট মুখখনৰ উজ্জ্বলতা সামান্য কমি আহিলেও সৌন্দর্য্য অটুট।
সেই মুখখনিত লাগি থকা সকলাে চিন্তা বিষাদৰ ৰেশ আজুৰি নাইকিয়া কৰিব পৰা হ’লে...!!
পৃথিৱীৰ সমস্ত সুখ, আনন্দ ঢালি দিব পৰা হলে !!
অমৃতাৰ পৰা দৃষ্টি আঁতৰাই সি গাড়ীৰ খিৰিকীৰে বাহিৰৰ সাগৰখনলৈ চাই ৰল।
