পৃষ্ঠা:অৰ্দ্ধ-আকাশ ৰচনা সমগ্ৰ.pdf/২৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে

২৬

 পাৰ্টিত তাই গ্লাছত প্ৰীছাই বাকি দিয়া মদ খাই দিছিল... চাঁদত পৰি যাব খোজা তাইক কোনোবাই ধৰি ৰাখিছিল,

...তাৰপিছত তাইৰ দেখোন একো মনত পৰা নাই। ভাস্কৰে গম পাইনে?

 নিজৰ ওপৰত অত্যন্ত খং উঠিল তাইৰ, লগতে লজ্জিতও অনুভৱ কৰিলে।

 ⵓ উঠিলি?

 ভাস্কৰৰ মাতৰ ৰুক্ষ শিতলতাত জিকাৰ খাই উঠিল অমৃতা। বিছনাখনৰ পৰা নামিব লৈও ৰৈ গল তাই।

 বিছনাখনৰ পৰা সামান্য দূৰত হাতত একাপ কফি লৈ চোফাত বহি আছে ভাস্কৰ।

 ⵓ কি হ'ল? এনেয়েটো তেনেই গাঁৱলীয়া....মই ড্ৰিংকচ কৰি কাষত আহিলেও বমি কৰ’, আনফালে আকৌ ....

 অমৃতালৈ তীক্ষ্ণ দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰি ঠাট্টা ভৰা কঠিন স্বৰেৰে কৈ উঠিল ভাস্কৰে।

 নিৰুত্তৰ হৈ খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ উদাসীন দৃষ্টিৰে চাই ৰল অমৃতাই।

 ⵓ ......

 কফিকাপ টেবুলত থৈ ভাস্কৰ বিছনাখনৰ কাষলৈ আহি তাইৰ নিচেই কাষত থিয় হ'ল। খঙত বিকৃত হৈ পৰা তেজাল মুখখন তাইৰ মুখৰ আগলৈ হালি আহিল। সোঁহাতখনেৰে তাইৰ থুতৰিত জোৰকৈ ধৰি ললে সি। বিষত কেঁকাই উঠিল তাই।

 ⵓ মই নথকাৰ সুযোগত ড্ৰিংকচ কৰিলি! . আৰু ড্ৰিংকচ কৰি চিধাই কেনেকৈ গৈ পালি অনিৰুদ্ধ বৰুৱাৰ দুবাহুত??

 থতমত খাই উঠিল অমৃতা। বিষ পাহৰি ভাস্কৰলৈ পোন দৃষ্টিৰে চাই ৰল তাই কিছুদেৰী। ভাস্কৰৰ দুচকুৰে যেন অগ্নি বৰ্ষিছিল।

 অ ...অনিৰুদ্ধ ... অনিৰুদ্ধ বৰাৰ ..দুবাহুত!! কোন অনিৰুদ্ধ বৰুৱা?

 মনত পেলাবলৈ চেষ্টা কৰিলে অমৃতাই।

 ⵓ অদিতিক মাতি দিছোঁ। তাই আহিম বুলি কৈছে।

 কৈয়েই তাইক একো ভাবিবলৈ বা কবলৈ সুযোগ নিদিয়াকৈ গধুৰ খোজেৰে দপদপাই ওলাই গল ভাস্কৰ।

 ভাস্কৰ গুচি যোৱাৰ পিছত অমৃতাই লাহেকৈ বিছনাখনৰ পৰা উঠি আহিল। ৱাশ্বৰোমত গৈ গোলাকাৰ আইনাখনৰ সন্মুখত কিছুদেৰী থিয় হৈ ৰল তাই।

 ..অবিন্যস্ত চুলি, মুখ, ফুলি থকা চকুযুৰি... আৰু পিন্ধনত এতিয়াও পাৰ্টিত পিন্ধি যোৱা অলিভ গ্ৰীণ শাৰীখন।

 ⵓনিজৰ ওপৰতে অত্যন্ত খং আৰু বিৰক্তি উপজিল তাইৰ। কিহে পাইছিল তাইক ড্ৰিংকচ কৰিবলৈ! কোনোবা অনিৰুদ্ধ বৰুৱাৰ দুবাহুত পৰি যোৱাকৈ ....

 ছিহ ছিহ অমৃতা! কিহে পাইছিল তোক?

 অকমান ঠাণ্ডা পানী লৈ গালে মুখে ছটিয়াই ললে তাই। শীতল জলকণিকা বোৰ ধুৱাই লৈ গল তাইৰ চকু মুখৰ পৰা ক্লান্তিৰ ভাৱ।

 ৱাশ্বৰুমৰ পৰা ফ্ৰেছ হৈ ওলাই আহিল তাই।

 কিচ্ছেনলৈ গৈ নিজৰ বাবে একাপ গৰম কফি বনাই ললে অমৃতাই।


 আৰামি চকী এখনত হেলান দি বহি লৈ তাই লাহে লাহে কফি কাপত সোঁহা দিলে। তাইৰ কাণত বাৰে বাৰে অনুৰণিত হৈ থাকিল ভাস্কৰৰ কথাবোৰ।


 “ড্ৰিংকচ কৰি চিধাই কেনেকৈ গৈ পালি অনিৰুদ্ধ বৰুৱাৰ দুবাহুত??”


 .... অনিৰুদ্ধ... অনিৰুদ্ধ বৰুৱা ..কোন এই অনিৰুদ্ধ বৰুৱা?


 দুচকু মুদি যথাসাধ্য তাই চেষ্টা কৰিলে ৰাতিৰ কথাবোৰ মনত পেলাবলৈ। অস্পষ্টকৈ তাইৰ মনত পৰিছে, ... কোনোবাই উচ্চাৰিছিল তাইৰ নামটো...যেন খুব মৰমেৰে, আৱেগেৰে ... আৰু অত্যন্ত আলফুলে বলিষ্ঠ দুবাহুৰে কোনোবাই সাৱটি ধৰিছিল তাইক। অনিৰুদ্ধ বৰুৱাই আছিল নেকি?


 কোন এই অনিৰুদ্ধ বৰুৱা?


 মনটো উগুল থুগুল লাগি থাকিল তাইৰ। কেনেকৈ গম পাম? কাক সুধিম? অদিতি ..অদিতিক সুধিব লাগিব। তাই

অৰ্দ্ধ-আকাশ ⵓ ৰচনাসমগ্র, প্রথম খণ্ড