পৃষ্ঠা:অৰ্দ্ধ-আকাশ ৰচনা সমগ্ৰ.pdf/১৪৭

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৪৭

প্রতিবাদ নকৰিলে...। মােৰ প্রেমকেই শুনি থাক এনে ভাবত সি থাকিবলৈ ল'লে।

 তাইৰ ওচৰত যে সি অলপাে সচেতন নাছিল সংসাৰখন শান্তিপূর্ণ হৈ থকাটোৰ বিষয়েও যে অলপাে সচেতন নাছিল তাই জানিছিল সেই দিনা ভালকৈ....সকলাে কথাৰ উত্তৰ যেন তাই পাইছিল...

 ...ৰিয়াৰ লগত প্রিয়মৰ প্রেম কিমান দূৰলৈ গৈছিল তাই গম পালে। এদিন প্রিয়মৰ আগৰ বস্তুবােৰ ঠিক কৰি আছিল তাই। ইমান খেলিমেলি কৈ ৰাখে সকলােবােৰ। তাই সামৰি তত নাপায়। সেয়ে দুপৰীয়া ছােৱালীজনীক শুৱাই তাই বস্তুবােৰ চিজিল কৰাত লাগিল।

 কিতাপৰট্রাংকটো খুলি তাই দেখিলে এসােপা চিঠিৰে ভৰি আছে। কাৰ নাে চিঠি বুলি তাই চাবলৈ এখন হাতত ল'লে। তাই নিজৰেই চিঠিবুলি ভাবি লাজো লাগিল, নিজৰ আগতেই। কিন্তু তাইৰ চিঠিবােৰ সি বাহিৰৰ আলমাৰিতে সকলােৱে পােৱাকৈ থৈ দিছিল। তাইহে আহি সামৰি থৈছিল।

 কৌতুহল হৈ তাই চিঠিখন চাই দেখিলে সেইখন ৰিয়াৰ চিঠি। এখন এখনকৈ চাই গল তাই। ইমান সযতনে সি সাঁচি ৰাখিছেনে তাইৰ চিঠি...। অথচ তাই তাক এৰি যােৱা কিমান দিন হ’ল..!! তাই আহি কেনেবাকৈ পাব পাৰে বুলিও সি অলপাে চিন্তিত নহল নে? চিঠিবােৰ পঢ়ি তাই আচৰিত হ'ল৷ ইমান নির্লজভাবে কোনােবা ছােৱালীয়ে চিঠি লিখিব পাৰেনে। প্রতিখন চিঠিতে সিহঁতৰ প্ৰেমৰ অভিসাৰৰ কথা উল্লেখ আছে। সি তাইক কি কৰিছিল, বুকুৰ মাজত লৈ কত চুমা দিছিল ...সকলাে কথা মুকলিকৈ লিখা আছে।

 তাই নিজৰ আগতে লাজ লাগিল। তাইও দিছিল প্রিয়ম লৈ চিঠি। কিন্তু এনে কথা লিখিব পাৰিছিল নে। কোনাে দিন বিয়াৰ আগতেই সন্তান হােৱাৰ কথা পাতিছিল নে....আৰু ৰিয়া। সিহঁতে ৰাতি একেলগে কটোৱা সেই নিশাটোৰ কথা মুকলিকৈ চিঠিত লিখিবলৈ অলপাে লাজ নালাগিল। তাইৰ ঘৰতাে প্রিয়ম ৰাতি আছিল বিয়াৰ আগত। মাকে যাবলৈ দিছিল নে তাইক। চিঠি পঢ়িয়েই তাই ৰিয়া কেনে মানসিকতাৰ ছােৱালী বুজি পালে।

 আৰু প্ৰিয়মৰ কথা জানি তাই আচৰিত হ'ল, তাৰ পুৰণি ফাইলত ৰিয়াৰ দৰৱৰ প্ৰেচক্রিপচন কেইখন দেখি। তাইৰ অলপ গাঁ বেয়া হলেই খেংখেঙাই উঠা প্রিয়মে বিয়াৰ আগতেই ৰিয়াৰ প্ৰতি কৰা পালন কৰা দায়িত্ববােধ দেখি।

 তাই দুখ লাগিছে নে খং উঠিছে তাই বুজি পােৱা নাই। এইবােৰ দেখি কি কৰিব তাই। মানি লৈ হজম কৰাৰ বাদে কিবা পাৰিব তাই কৰিব....।

 তাতকৈ তাই আচৰিত হ'ল চিঠিৰ লগতে খােলা কমৰ পেকেটটো দেখি।...লগে লগে তাই সকলাে কথাৰ উত্তৰ পাইছিল।

 ৰাতি তাইক বিমর্ষ ৰূপত দেখি প্রিয়মে তাৰ কাৰণ সুধিছিল। তাই একো নকৈ কওমৰ পেকেটটোৰে সৈতে তীব্র যৌনগন্ধী চিঠিকেইখন তাৰ হাতত দিছিল। হয়তাে সিও সাজু নাছিল এই পৰিস্থিতিলৈ। বহু সময় তল মূৰ হৈ বহি থাকিল । আৰু তাই আলমাৰিতে থৈ দিয়া তাইৰ চিঠিখিনি ওলিয়াই আনিলে, যিবােৰ তাই প্রিয়ম লৈ দিছিল। তাৰ সমুখতে জুইশলা মাৰি চিঠিবােৰ জ্বলাই দিলে।...

 সি সেইখিনি পানী দি নুমাবৰ চেষ্টা কৰিলে.....

 তাই চিঞৰি ক'লে জ্বলিব দিয়া, তােমাৰ জীৱনত ৰিয়াৰ স্মৃতি সজীৱ কৰি ৰাখা,...মােৰ কলিজা আগতেই জ্বলালা, এতিয়া স্মৃতিবােৰাে জ্বলি শেষ হৈ যাওক। তাইৰ হাতৰ পৰা জুইশলাটো লৈ সি ৰিয়াৰ চিঠিবােৰাে জ্বলাই দিলে।...

 তাই মাথাে তাক কলে...বহু দেৰি কৰিলা প্রিয়ম। এতিয়া জ্বলাই একো লাভ নাই। তােমাৰ সকলাে কথা জনাৰ পাছত ৰিয়াও তােমাৰ মাজত কেনে সম্পর্ক আছিল সকলাে জনাৰ পাছত চিঠিখিনি তাইৰ ফটোবােৰ তুমি আজীৱন বুকুত লৈ থাকিব পাৰিলাহেতেন। মই বেয়া নাপাও। কাৰণ মােৰ মনত কিবা কষ্ট হব পাৰে বুলি তুমি কোনােদিনে এবাৰাে ভাবি চোৱা নাই। সেই অনুভৱ তােমাৰ নহ'ল নে?

 পুনৰ যেন পাহৰিব খােজা এটা নাম তাই শুনিবলৈ পালে। কি কথা আছিল সেই অচিনাকি মানুহজনৰ প্ৰিয়মৰ লগত? তাৰ ব্যৱসায় সমন্ধীয় কথা বুলি তাই প্রথমে মনােযােগ দিয়া নাছিল। কিন্তু দুটা আখৰৰ এটা নাম ৰিয়া.... এই শব্দটো শুনি তাই উচপ খাই উঠিছিল। কিমান দিন হ'ল আজি তাইৰ বিয়া হােৱাৰ....

অৰ্দ্ধ-আকাশঃ ৰচনাসমগ্র, প্রথম খণ্ড