“শাৰ্দ্দুলশ্চ নবশ্চৈব স্বগাত্ৰৰুধিবং তথা৷৪।
চণ্ডিকা ভৈৰৱাদিনাং বলয়ঃ পৰিকীৰ্ত্তিতাঃ॥৫।
মৃগানাং শোনিতৈ ৰ্দেবী নৰাণমপি শোণিতৈঃ।
অষ্টৌ মাসানবাগ্নোতি তৃপ্তিং কল্যাণদা চ সা॥১০।
নৰেণ বলিনা দেৱী সহস্ৰং পৰিবৎসৰম্।
বিধিদত্তেন চাপ্নোতি তৃপ্তিং লক্ষং ত্ৰিভিৰ্নবৈঃ॥
নবনেবাগ মাংসেন ত্ৰিসহস্ৰাঞ্চ বংসবাণ্।
তৃপ্তিমাপ্নোতি কামাখ্যা ভৈৰৱী মম ৰূপধাক॥২০।
মন্ত্ৰপুতান্ শোণিতাস্তু পীয়ুযান্ জায়তে সদা।২১।
মস্তকাঞ্চাপি তস্যাস্তি মাংসান্ চাপি তথা শিৱ।
তস্মাত্তু পূজনে দদাদ্বলিঃ শীৰ্যশ্চ লোহিতম্॥২২।
সংঘং বলিদানেষু যোষিতং পশুপক্ষিণঃ।
বলিং দদ্যান্ মানুষীন্তু তত্ত্বাঃ সঙ্ঘাত পূজিতম্॥১০২।
নৰং মৰ্ত্ত্যশিৰোৰক্তং দেব্যাঃ সম্যক্ নিৱেদয়েৎ।১১২।
হসতি ছিন্নশীৰ্ষান্ ছেন্নৰম্, সাত্তু ৰিপুক্ষয়ঃ।
শ্ৰীবৃদ্ধিবায়ুযো বৃদ্ধিঃ সদা দাতুৰসংশয়ঃ॥”॥১৪১। (১৭ অধ্যায়)
“অধিষ্ঠিতথান্যৈাচ ব্ৰহ্মাদ্যৈঃ সকলৈঃ সুৰৈঃ।
কৃতপাপাপি মনুজো নিষ্পাপো স তু জায়তে॥
তস্য নিষ্কলুষ স্যাসু পীয়ুষং শোণিতং ভৱেৎ।
সোহপি কায়াং পৰিত্যজ্য মানুষং ন চিৰান্ মৃতঃ।
ভৱেদ্গণা নামধীপো ময়াপি বহু সংকৃতঃ।" (৬৬ অধ্যায়)
সৰহ নালাগে, প্ৰায় পঞ্চদশ শতিকালৈকে যোগ-সাধনা আদিৰ নামত সমাজত কিহৰ তাণ্ডৱ লীলা হৈছিল যোগিনী-তন্ত্ৰ গ্ৰন্থই তাৰ প্ৰমাণ দিয়ে।—
“বিন্দুত্ৰয়ং কলাক্ৰান্তং প্ৰথমং পৰিচিন্তয়েৎ।
তত্তস্মাদ্ ভৱযেজ্জতং স্ত্ৰীৰূপং ষোড়শাব্দিকাম্॥৮।
বালাৰ্ককোটিসংজ্যোতি প্ৰকাশিতদিগন্তৰম;
মূৰ্দ্ধাদি স্তনপৰ্য্যন্তানুৰ্দ্ধ বিন্দোঃ সমুম্ভৱম্ ৯।
বিন্দুযৱন্নাধ্যদেহং কণ্ঠাদিকটিশীৰ্ষকাম্।
স্তনদ্বয়েন ভাষতান্তান্ ত্ৰিৱলী পৰিমণ্ডিতম্॥১০।
