নৱ-জন্ম যুগত মুকুলি উঠা অসমীয়া সাহিত ১৪৫ আসমন বৈষ্ণৰ ধমৰ চাবি শসল লগত মিলাই চাবিথনি বিশেষ গ্ৰন্থ, শহৰদেৱৰ চীনে আক দশম, আৰু মাধৱদেৱৰ নামঘোষা আৰু ৰত্নাৱলী। এই গ্ৰন্থপ্ৰাপ্তি সম্পৰ্কে বামাচন্দই লিণি ছে— কথভূয়ণ নামে ব্ৰাহ্মণ আহিলা। বেদান্ত শাক পঢ়িবা ইচ্ছা কৰি। ৰান এই নামে তৈত বিপ্ৰ একজন। অনেক পঠিত বিপ্ৰ পy সেহি ঠাই। এ কথা শুনা গুণতি তা ছিনা। শহৰে তাহাব কবিং পদচয়। আৱৰণ কৰিছন্ত প্ৰথম কাত। ৰাত্ৰি অৱনে তাক গাইবাক লাগিল। প্ৰভাতে এক ছত্ৰশালক গৈল। বামভটে বুলিলন্ত কণ্ঠভূষণক। উত্তন পঠন আক কোনে বিচিলা। তামাৰ দেশত আছে নাম শাল। তেন্তে কৰিন্ত ভাগৱতৰ পদক। পুনৰ্বাৰ গুৰু সম্বোধিয়া বুলিল। যি দেশত মহাভাগৱত প্ৰচায়। কণ্ঠভূষণ তুমি কিস আসিলা। তেক্ৰিয়া আসিলা ভাগৱত অমৃতক। নোহেব বচনা কৰ্ণপাতি শুনিয়োক। শৰত জুনাইবাহা মোৰ ননস্তাব। এহি বুলি আনি ৰত্নাৱলী পুক। বিষ্ণুপুৰী সন্ন্যাসী অমৃত ইটো কৃত। এহি পুথিখনি দিবা শঙ্কৰ হাহত। কণ্ঠভূষণ পাছে শবে পুছিলা। দেখি কথভূষণৰ আনন্দ ভৈলন্ত। পৰম গৌৰৱে শকব হাতে বিলা। চাবিনি কল্পক অহিতে পঢ়িলা॥ বাবাণসা প্ৰবেশক গৈল যত্ন কৰি॥ পৰম ধৈয় বেসান্তত সুশোভন! অতি আলিত ভৈল বাৰাণসী পাই। নিমি নব সিদ্ধৰ সম্বলি ফেন নয়॥ এন্তে লোম ঐ তান নিলয়॥ কষ্ঠ ভূষণৰ পুথি আহিল লগত। একচিত্ৰ কৰি গুৰু শুনিয়া আহিলা॥ কভূবণে উঠি তৈকে আসিল॥ কৈ পাইলা তুমি জাগৱতৰ পক॥ ভূখণে শুনি কহিতে লাগিল। গণম মহন্ত অগ্ৰণী বৈয়াকব॥ শুনি নানাভী হব পাইলা আনন্দ। শুনা কষ্ট মৃণ তুমি মহাভাগৰত॥ তাহৰ সমান পুণ্য ভূমি নাহিকয়॥ মহাভাগৱত পঢ়ি কেনে নবহিলা॥ চনা কৰিৰে লালি বেলা কাষ্ঠক॥ পুব শখ পাশক কে॥ কলিত বৈষৰ বিষ্ণু সৰ্বশাস্ত্ৰসাৰ॥ সম্বোধি বুলিবে লৈলা কণ্ঠভূষণক॥ বৈভৱ নাৰ ইটো মহা মনোনীত॥ তন পৰা প্ৰচাৰিৰে সন বাজত॥ বেদান্ত নপঢ়ি কেনে উলটি অসিলা॥ ৰত্নাৱলী পুথিখান হাতত লৈলপ্ত। বানভৰ হিনতি সাড়ে কহিলা।
