পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৮৯

১২৪৫

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

শত্ৰুঞ্জয় বা বালিৰ দিগ্বিজয়।
মহাবলী বালিৰ শুনিছোঁ পৰাক্ৰম।
দিগ্‌বিজয়ৰ আশে যেন কাল যম॥
অবিচাৰে বিবাদক চিত্ত নকৰিবা।
অন্যথা বিবাদ কৰি অপকীৰ্ত্তি পাইবা॥

এক বোল বোলো যদি কোপ নকৰাহা।
তোৰ ভ্ৰাতৃ শতবলী বীৰক আনাহা॥
বন্ধুৰ ভাৱত থাকি অৰ্ধ ৰাজ্য দিয়ো।
প্ৰিয় বাক্য বুলি তাৰ চিত্ত সন্তোষিয়ো॥

তেহে সমে প্ৰীতি হুয়া বালি পাশে যাহা।
যেবে অপ্ৰয়াসে দুৰ্গতিক তৰিবাহা॥
দিবিধে বোলয় তোৰ বুদ্ধি নোহে ভাল।
নেদিলো নেদিবো তাক ৰাজ্য একোকাল॥

ৰাজা নতু হন্তে গৈল পুৰুষ দ্বিতয়।
তথাপিতো শতবলী ৰাজ্যক বাঞ্ছয়॥
হুইতো বাঞ্ছয় সিতো ৰাজাৰ আসন।
তাক দেখে ৰাজাসন দিয়ে কোন জন॥

মন্ত্ৰী বোলে দেখা ৰাজা যত নদীচয়।
বহু কাল পথ এৰি আন পথে বয়॥
হাজাৰ বৰ্ষতে সুমৰিয়া পথ লই।
নযাইবি বুলিয়া কোনে বাধিতে পাৰয়॥

আৰু দেখা চন্দ্ৰ সূৰ্য্য বংশী ৰাজচয়।
ক্ষুদ্ৰ ৰাজা হুই চক্ৰবৰ্তীক সেবয়॥
পাছে দৈব যোগে তাৰ পুত্ৰ নাতিচয়।
সাৰ্ব্বভৌম পদ লোৱে দেখিবি নিশ্চয়॥

সিতে শতবলী মহাদাশ্ৰয় কৰিছে।
সিয়ো বৰ বাৰে মোৰ বুলিয়া ধৰিছে॥
নকৰয় ৰক্ষা যিটো শৰণাগতক।
প্ৰভু হেন নাম সিটো ধৰয় কিসক॥