শত্ৰুঞ্জয় বা বালিৰ দিগ্বিজয়।
উপদেশ দিতে শক্তি হৈবেক তোমাৰ।
যেহি যোগ্য তাহাত দিবাহা ইতো ভাৰ॥
গুৰুৰ আদেশ পাই গৈলা নিজ ঘৰ।
হৰিক সম্মুখ কৰাইলন্ত নিৰন্তৰ॥
উপদেশ দিতে জেষ্ঠ পুত্ৰ থাপিলন্ত।
তান পুত্ৰ পূৰ্ণানন্দ নামত ভৈলন্ত॥
তান পুত্ৰ ভৈল ৰূপ নাৰায়ণ নাম।
তান পুত্ৰ হৰি কৃষ্ণ গুণে অনুপম॥
কামৰূপে পঢ়ি শাস্ত্ৰ বিদগ্ধ ভৈলন্ত।
নবদ্বীপে যাই ন্যায় শাস্ত্ৰ পঢ়িলন্ত॥
সন্দিকৈৰ ফুকনে আসন্তে তাঙ্ক পাই।
সত্ৰ কৰি দিলা আনি দৈয়ঙ্গত ঠাই।
তান পুত্ৰ কৃষ্ণনাথ কৃষ্ণ পাৱে ধৰি।
তেহো ভৈলা মহন্ত পণ্ডিত পিতৃ সৰি।
তান পুত্ৰ ৰঘুনাথ ৰাম পাৱে গতি।
ৰচিল পয়াৰ ইতো যেন লৈল মতি।
নজানোহে কৰ্ত্তা ক্ৰিয়া কাৰক সমাস।
যি কিছু বুঝিলোঁ তাকে কৰিলো প্ৰকাশ॥
⸻
শত্ৰুঞ্জয় বা বালিৰ দিগ্বিজয়।
দিবিধে বোলয় শুনা পাত্ৰ মন্ত্ৰীবৰ।
আমাসাৰ মিলি আছে দুৰ্গতি ডাঙ্গৰ।
নীলৰ দূতৰে যেন প্ৰভাৱ দেখিছোঁ।
বলে নপাৰিবো তাক কাৰ্য্যতে লক্ষিছোঁ।
১৫৭
