পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৬৮

১২২৪

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

গুণৰ আশ্ৰয় তুমি প্ৰিয়া শঙ্কৰৰ।
পতি দান কৰিয়োক কৰোহো কাতৰ॥
সৃষ্টি স্থিতি অন্তকাৰী জগতৰ মাৱ।
দেৱে স্তুতি কৰে যাক পৰম প্ৰভাৱ॥

নমস্কাৰ কৰো মই চৰণে তোমাৰ।
পতি দান দিয়া মন পূবিয়ো আমাৰ॥
পতি মৰ্ম্ম জানা তুমি গৌৰী পতিব্ৰতা।
সুন্দৰ পতিক দিয়া জগতৰ মাতা॥

সমস্ত মঙ্গল যুক্ত সংসাৰৰ জীৱ।
দৰশন হুয়ো তুমি ধৰি নিজ ৰূপ॥
নমো সমস্তৰে প্ৰিয়া নমো নাৰায়ণি।
অশুভ নাশিনি নমো নমো সনাতনি॥

সমস্তৰ ঈশ তুমি সমস্ত জননি।
সহস্ৰ প্ৰণতি কৰো ভুবন মোহিনি॥
পৰমাত্ম ৰূপ তুমি তুমিসে সাকাৰ।
নমো নমো নিত্য তুমি নমোহো আকাৰ॥

নমো সৰ্ব্বাৰূপা দেবি মঙ্গল দায়িনি।
নমো বিভূতিকা দেবি পাপবিনাশিনি॥
ক্ষুধা তৃষা ইচ্ছা নতজা দয়া ক্ষমা স্মৃতি।
নিদ্ৰা তন্দ্ৰা শ্ৰদ্ধা তযু কলা ভগৱতি॥

তুমি মেধা স্বস্তি শান্তি বুদ্ধিজে সম্পত্তি।
ইসব তোমাৰ নাম জানিলো পাৰ্ব্বতি॥
দৃশ্যাদৃশ্য ৰূপ নমো নমো বুদ্ধি দাতৃ।
নমো নমো মহামায়া জগতৰ ধাতৃ॥

সৌভাগ্য দায়িনি নমো শুভগা হৰৰ।
কুষ্ণ পতি হৌক মোৰ দিয়া এহি বৰ॥
সমাপতি দিনা মিতো কৰে এহি স্তুতি।
নমস্কাৰ কৰে আৰো কৰিয়া ভকতি॥