মহাভাৰত।
ৰাজনাৰী গণ মঞ্চে কৰি আৰোহণ।
মেৰুৰ শিখৰে যেন দেব নাৰী গণ॥
সভাসদ সব যেবে সভাত বসিলা।
আসোক কুমাৰ বৰ্গে ৰাজা আদেশিলা॥
তেবে ৰণ ধৰণীত উঠিল আন্দোল।
পূৰ্ণিমা তিথিত যেন সাগৰ কল্লোল॥
কাহাল কৰ্ত্তাল ভেৰি নানা বাদ্য বাজে।
বিক্ৰম দেখাইতে ৰাজ পুত্ৰে সৱে মাঝে॥
চাৰণে চৰিত্ৰ গাৱে ভাটে কৰে স্তব।
ৰঙ্গশালে উপস্থিত ৰাজপুত্ৰ সব॥
বাহুত লগাইছে সবে সুবৰ্ণ আৰিৰ।
শাল বৃক্ষ সম যেন প্ৰকাশে শৰীৰ॥
সবাৰে ভুজত বান্ধি আছে বীৰ কক্ষা।
পিন্ধিছে আঙ্গুঠি সবে আঙ্গুলিৰ ৰক্ষা॥
ধনুগুণ আজুৰিতে বান্ধি আছে কৰ।
সবাৰে সুঠান বাহু বজ্ৰ যেন দৃঢ়॥
সবাৰে কপাট যেন শেভে বক্ষস্থল।
হস্তী শুড় যেন বাহু সবে মহাবল॥
ৰত্ন ময় সবাৰে গাৱৰ অলঙ্কাৰ।
সূৰ্য্যৰ কিৰণ লাগি কৰে চমৎকাৰ॥
ৰাজাৰ কুমাৰ সব মহা ধনুৰ্ধৰ।
কেশৱকে সৰি যেন শৰীৰ সুন্দৰ॥
উপস্থিত ভৈলা তেবে দ্ৰোণ উপাধ্যায়।
সকলো শাস্ত্ৰত যিটো বৃহস্পতি প্ৰায়॥
শ্যামকায় শুক্ল ধুতি উত্তৰি সুবেশ।
ধবল ঢামৰ যেন শোভে পকা কেশ॥
সুকোমল আভৰণ শুক্ল যজ্ঞসূত্ৰ।
দক্ষিণ ভাগত আছে অথম পুত্ৰ।।
