পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৬০

১২১৬

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

থান নিৰ্বানক গুৰু কবিয়ে হাঙ্গান।
কুমাৰ বৰ্গৰ কবিয়েক বঙ্গ স্থান॥
উচ্চ মঞ্চ সব ভাই কবায়ে যতনে।
গান্ধাৰী প্ৰমুখ্যে যেন দেখৈ নাৰী গণে॥

সোক আনন্দে নগৰৰ যত লোক।
পুত্ৰৰ বিক্ৰম মোব সকলে দেখোক॥
বাজাৰ আদেশ বিডুবে যে শিৰে ধৰি।
বঙ্গ ভূমি বিৰচিল শুভক্ষণ কৰি॥

প্ৰকীৰ্ণ্ণ ভূমিত কৰাইলাহা বঙ্গ স্থান।
উচ্চ মঞ্চ সব কৈল সাক্ষাতে বিমান॥
ফটিকৰ স্তম্ভ ৰত্ন সয় গৃহ যত।
সাক্ষাতে দেখি যেন মেৰুৰ পৰত॥

শৰৰ বাটত সবে কাটিল বিকিৰি।
অভ্যন্তৰ হন্তে যেন দেখে যত নাৰী॥
গৃহৰ চতাল যেন চন্দনে লেপিল।
সুবৰ্ণৰ পূৰ্ণ ঘট দুৱাবে আপিল॥

কুসুম চন্দনে ধূপ সুগন্ধ লগাইল।
গন্ধ মধুগণে লোভে মধু খাইল॥
অনন্তৰে ৰঙ্গ ভূমি পূজা কৰিবাৰ।
যি সকল লাগে গৈল সকলো সম্ভাৰ॥

সাৱধানে সকলে সাজিলা নীতিশীল।
নম্ৰভাৱে ৰাজাত বিদুৰে নিবেদিল॥
বৈশম্পানে বোলে তুষ্ট হুয়া কুৰু ৰাজ।
ভীষ্ম সমে আৰোহিল গৃহ সভা মাব॥

বাহ্লিক প্ৰমুক্ষে আনে বৃদ্ধ কুৰুগণ।
সুবৰ্ণ আসনে সবে বসিলা তেখন॥
ৰাজাৰ সন্নিধে বঙ্গে উঠিল। গান্ধাৰী।
আসিল আনন্দে কুন্তী আনো যত নাৰী॥