পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৫৬

১২১২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

তুমি গুৰু পিতৃ মোব তুৱা দাস প্ৰায়।
আপুন প্ৰতিজ্ঞা আবে ৰাখিতে যুৱাই।
দ্ৰোণে বোলে প্ৰিয় শিষ্য শুনা ধনঞ্জয়।
তুৱা মনোৰথ সিদ্ধি কৰিবো নিশ্চয়॥

এখনে কবিবো পাৰ্থ তুৱা হিত কাজে।
এহি বুলি তেখনে চলিল ভৰদ্বাজ।
মনে বোলে মহাবীৰ ধন্যৰে চণ্ডাল।
একলব্য থানে দ্ৰোণ চলিলা তাৎকল॥

লগতে চলিল অসংখ্যাত শিষ্য গণ।
একলব্য থানে দ্ৰোণ ভৈলা উপাসন্ন।
দ্ৰোণক দেখিয়া একলব্য মবাবলী।
প্ৰণাম কৰিয়া বীৰ ভৈলা কৃতাঞ্জলি॥

গৌৰৱে বোলয় গুক কহিয়ো কি কাৰ্য্য।
তুমি সে আমাৰ শস্ত্ৰ শিখাৰ আচাৰ্য্য।
দ্ৰোণে বোলে বীৰ যদি শিষ্য ভেলি মোৰ।
গুৰুক দক্ষিণা দিতে যোগ্য হোৱে তোৰ॥

একলব্য বোলে গুৰু কহিয়ো সকালে।
তোমাৰ সন্তোষ হয় কি দক্ষিণা পালে।
আচৰ্য্য তোমাৰ কাৰ্য্য অবশ্য সাধিবা।
তোমাৰ কাৰণে নিজ প্ৰাণ উপেক্ষিবো॥

দ্ৰোণে বোলে প্ৰতিজ্ঞা কৰিয়ো মহামানী।
দক্ষিণ হস্তৰ দিয়ো বৃদ্ধাঙ্গুষ্ঠ খানি।
এহি সে দক্ষিণ মোৰ জানা মহামতি।
হাস্য কৰি তেবে একলব্য নিগদতি॥

জানিলো চলিতে আসি আছা ভৰদ্বাজ।
তুৱা যত্ন ভৈল অৰ্জ্জুনৰ হিত কাজ।
হীৰণ্য ধনুৰ পুত্ৰ মই একলব্য।
প্ৰতিজ্ঞা ছাৰিলে মোক বুলিবেক অব্য॥