পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/৫৪

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

দিবো ধনুৰ্ব্বেদ তোক কৈলে অঙ্গীকাৰ।
তোমাৰ সদৃশ মোৰ শিষ্য নাহি আৰ॥
হস্তী কন্ধে থাকি ৰণে কি কবিবে কৰ্ম্ম।
সংকীৰ্ণ যুদ্ধৰে আৰে শিখলন্ত মৰ্ম্ম॥

শকতি তোমাৰ পাশ খড়্‌গ চৰ্ম্ম যুদ্ধ।
মহা মল্ল যুদ্ধ আৰু গদা যুদ্ধ শুদ্ধ॥
দ্ৰোণে অৰ্জ্জুনক সবে শিখাইলন্ত ভিনে।
নজানিল কেৱে এক অশ্বথামা বিনে॥

অৰ্জ্জুনৰ কীৰ্ত্তি দশদিশ চানি গৈল।
শুনিয়া ৰাজ্যৰ পুত্ৰ অনেক আসিল।
চণ্ডাল ৰজাৰ পুত্ৰ একলব্য নাম।
আসিল দ্ৰোণৰ ঠাই অস্ত্ৰ শিক্ষা কাম॥

চণ্ডালক দ্ৰোণে নিশিখাইলা ধনুৰ্ব্বেদ।
একলব্য চলিল মনত কাৰ খেদ॥
মাটিৰ দ্ৰোণব মূৰ্তি আকিলেক বনে।
তাকে গুৰু মানি অস্ত্ৰ শিথইয় আপুনে॥

মহা ধনুৰ্দ্ধৰ ভৈলা সবাতে উত্তম।
নাহি আৰ ধনুৰ্দ্ধৰ একলব্য সম॥
বৈশম্পায়নে বেলে তেবে কৌৰৱ পাণ্ডৱে।
একদিন মৃগয়া কৰিতে গৈলা বনে॥

সবে ভাই লগে লৈয়া শিখাৱা কুমাৰ।
মৃগ মাৰিবাক মনে গৈলা বহু দূৰ।
একলব্য অস্ত্ৰ শিক্ষা কৰে সেহি বনে।
তথা উপস্থিত ভৈলা ৰাজ পুত্ৰ গণে॥

হেঙ্গুল কুকুৰ এক হৰিণ খেদিয়া।
একলব্য আগে গৈল শৰদ কৰিয়া।
শবদ কৰিতে একলব্য ধনুৰ্দ্ধৰ।
কুকুৰৰ মুখে প্ৰবেশাইলা পঞ্চশৰ॥