এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১১৮৯
ব্ৰহ্মবৈৱৰ্ত্ত পুৰাণ।
পাছে ইসবক সঙ্গত কৰিয়া,
মেনা দেবী চলি গৈলা।
আনন্দিত কায় নাৰি গণ যায়,
শিৱক সবে দেখিলা॥
চম্পক পুষ্পৰ সদৃশ সুন্দৰ,
শৰীৰ অতি উজ্জ্বল।
এক যে বদন দ্বিতীয় নয়ন,
প্ৰসন্ন জলে নিৰ্ম্মল॥
ৰত্ন আভৰণ কৰিছে ভূষণ,
বিৰাজিত আতিশয়।
কস্তুৰী কঙ্কুমে অগৰু চন্দনে,
বিভূষিত অঙ্গচয়॥
মালতীৰ মালা মাথাত শোভয়,
মুকুট আৰু ৰত্নৰ।
অগ্নি শৌচ বস্ত্ৰ শৰীৰে শোভয়,
বিচিত্ৰ আতি সুন্দৰ॥
ৰত্নৰ দৰ্পন হস্তত শোভয়,
মণ্ডল যেন চন্দ্ৰৰ।
যোগীন্দ্ৰৰো গুৰু স্বেচ্ছাময় চাৰু,
বাহিৰ তিনি গুণৰ॥
শুনা সৰ্ব্বজন তেজি আন মন,
মাধৱৰ কথাচয়।
কৰ্ণাঞ্জুলি ভৰি পিউ ৰাম নাম,
সম্যক আমৃতময়॥
আক কেনে হেলা শঙ্কটৰ বেলা,
ৰাখিবে হৰিৰ নামে।
শাস্ত্ৰ সব শুনি আছা ঠাই ঠাই,
তভো হেলা কোন কামে॥
