এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৪২৯
অগ্নিপুৰাণ।
আজ্ঞা ভঙ্গ দোষ, দেখো যমৰাই,
বুলিলন্ত চক্ৰপাণি।
মনুষ্যে তোমাক, দিলে অপমান,
দুঃখ পাইলা মহামানী॥
কিন্তু এক মই, উপায়েক দিও,
শুনিয়ো আবে নৃপতি।
ভাল ভাল চাই, দূতক পাঞ্চিয়া,
পঠাই দিয়ো মহামতি॥ ৬৩
জ্ঞানৱন্ত সিটো, জীৱন্তা মনুষ্য,
আপুনি যাইবেক ফিৰি।
এহি কথা কহি, ৰাজাৰ আগত,
অন্তৰ্দ্ধান ভৈলা হৰি॥
কৃষ্ণক আগত, নেদেখিয়া ৰাজা,
মনে মনে গুণিলন্ত।
ভুজঙ্গ দূতক, সম্বুধিয়া ৰাজা,
শীঘ্ৰ কৰি পঠাইলন্ত॥ ৬৪
শুনৰে ভুজঙ্গ, আমাৰ বচন,
যাস তয় বেগ ধৰি।
দুৰাচাৰ নৰে, দেখা কেন কৰে,
চাই থাক মায়া কৰি॥
ৰাজাৰ আদেশে, ভুজঙ্গ আসিয়া,
দেখিলেক তেতিক্ষণে।
আগে জাঠি পুতি, খাণ্ডা বাৰু ধৰি,
বসি আছে সিংহাসনে॥ ৬৫
কনা কুজা খোড়া, ভেঙ্গুৰা যতেক,
নগৰত পাইলা যাই।
ধৰি বান্ধি আনি, মেল ঘৰে ৰাখি,
থৈয়া আছে এক ঠাই॥
