এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৪০২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি
পাচে দেৱ হৰি বচনে সাদৰি,
ভীষ্ম সমে নৃপতিক।
কৰিলা পূজন উচিত যেমন,
জানিয়া শাস্ত্ৰ বিধিক॥
পাচে ত্ৰিবিক্ৰম কৈলা সমাগম,
নৃপতি সকল সমে।
পুছিলা সবাৰে বয়সানুসাৰে,
অদিৰিলা যথাক্ৰমে॥
নৃপ চুড়ামণি দানী মধ্যে গণি,
সাক্ষাতে অম্বিকা পতি।
গম্ভীৰে সাগৰ ৰূপে পঞ্চশৰ,
দীন জন নিজ গতি॥
আজানু লম্বিত বাহু সুমণ্ডিত,
ছত্ৰাকৃতি শিৰ ৰাজে।
নখ চন্দ্ৰ পান্তি সবে কৰে কান্তি,
শ্ৰদ্ধানুধৰ্ম্মৰ কাজে॥
তান আজ্ঞা বাণী শিৰোগত মানি,
ৰমানন্দ দ্বিজবৰ।
ভণয় দুলড়ী ছোড় কৰ্ম্মজৰী,
বোলা গৌৰী হৰি হৰি॥
পদ।
বৈশম্পায়ন বদতি শুনিয়ো জন্মিজয়।
এমি মতে সভা প্ৰবেশিয়া কৃপাময়॥
দ্ৰোণ দ্ৰোণী সোমদত্ত বাহিলক কৃপক।
যথা যোগ্যে সাদৰিলা কৃষ্ণ সিসবক॥
কাহাকো সাদৰি কাকো ধৰিলা সাবটি।
কাহাৰো কুশল প্ৰশ্ন কৰিলা প্ৰকটি॥
ৰত্নগণে ঝিকি পাৰে সুবৰ্ণ আসন।
ধৃতৰাষ্ট্ৰে পাঞ্চি দিলা আনিলা তেখন॥
