এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৪০১
মহাভাৰত-উদ্যোগ পৰ্ব্ব।
হেন নগৰত ভৈলা উপাগত,
নন্দ সুত ভগৱান।
প্ৰজাগণ ভৰে দলদোপ কৰে,
যেহেন নগৰী খান॥
বড় ধৌলিয়ৰ ধনিক সবৰ,
ৰাজ মাৰ্গ দুই পাশে।
ৰত্নে পাৰে ঝিকি কৰে চিকিমিকি,
কৈলাস গিৰিকো হাসে॥
তাত আৰোহণ কৈলা নাৰীগণ,
কৃষ্ণক দেখিবে লাগি।
তাসম্বাৰ ভৰে ধৰণী উপৰে
যেহেন পড়য় ভাগি॥
কৃষ্ণৰ ৰথৰ ঘোৰা খৰতৰ,
বেগে পবনকো নিন্দে।
প্ৰজাৰ কাৰণে শিথিল গমনে,
পথত চলা গোবিন্দে॥
এহি মতে যাই প্ৰজা সব চাই,
পাইলন্ত ৰাজওঁৱাৰি।
তিনি কোঠ গৈয়া ৰথৰ নামিয়া,
পশিল ৰঙ্গে মুৰাৰি॥
সভা প্ৰবেশিলা কৃষ্ণে কৰি লীলা,
ধৃতৰাষ্ট্ৰে শুনিলন্ত।
দ্ৰোণ ভীষ্ম সমে অতি সসম্ভ্ৰমে,
আসনৰ উঠিলন্ত॥
কৃপ সোমদত্ত বাহ্লিকাদি যত,
চড়িলা সবে আসন।
কৃষ্ণক পূজিতে আনন্দিত চিত্তে,
কৰিলা জাণ্টে যতন॥
