পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/২২৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

বিদ্যা পঞ্চানন।

আত্ম পৰিচয়।

বৃহত নগৰ তন্ত্ৰিকাৰণ যে স্থান।
মৰ্ত্তা দেৱে জাল তাক কৰিছা নিৰ্ম্মাণ॥
নানা বিদ্যা পাটবস্ত্ৰ দেৱাঙ্গ বসন।
যিটো নগৰত সদা হোৱে উতপন্ন॥

তাহাৰ নিকটে বহে সুন্দৰ মনাস।
যাত স্নান তৰ্পণে দুখৰ হোৱে নাশ॥
অমৃত সমান স্বাদ পৰম নিৰ্ম্মল।
সাক্ষাতে দেখিয়া যেন জাহ্নবীৰ জল॥

সেহি নগৰত দ্বিজবৰ আছিলন্ত।
নামে কণ্ঠভৰণ যে পৰম মহন্ত॥
তাহান কনিষ্ঠ পুত্ৰে গুৰু গোপালৰ।
হৃদয়ত ধৰি দুই চৰণ সুন্দৰ॥

সমীপৰ লোকৰ আনন্দ মন দেখি।
অম্বাৰ চৰিত্ৰ পদ বন্ধে থৈলা লেখি॥
শুনৈ অবিৰতে লোকে পৰম সাদৰে।
আৰে পদ কৰিবাক অভিনন্দা কৰে॥

অম্বাৰ চৰিত্ৰ ভণে বিদ্যা পঞ্চাননে।
বোলোঁহো মিনতি কৰি শুনা সৰ্ব্বজনে॥
ভাষ্যত নপাই যদি ইসব কথাক।
পদকো নিন্দিবা মন্দ বুলিব আমাক॥