এই পৃষ্ঠাটোৰ মুদ্ৰণ সংশোধন কৰা হৈছে
১৩৭৭
মহাভাৰত— পাশাপৰ্ব্ব।
হেন আড়ম্বৰে ৰাজা যুধিষ্ঠিৰে
চলি যান্ত ৰঙ্গ মনে।
গিৰিসিত কৰি হস্তিনা নগৰি
পাইলা গৈয়া তাৱক্ষণে॥
পাছে যুধিষ্ঠিৰ নামিয়া ৰথৰ
অভ্যন্তৰে প্ৰবেশিলা।
অন্ধ নৃপতিৰ দুই পাৱ ছুই
জানু শিৰে প্ৰণামিল॥
আত অনন্তৰে ভীষ্মক নমিলা
দ্ৰোণৰ দুই চৰণে।
কৌৰৱ ৰাজাৰ যত ভাইগণে
গাৱচালি তেতিক্ষণে॥
ধৰ্ম্ম নৃপতিৰ চৰণ বন্দিলা
পৰম আনন্দ মনে।
মধুৰ বচনে আশ্বাস কৰিলা
সবাকো পাণ্ডুনন্দনে॥
ব্যহ্লিক নৃপতি বীৰ সোমদত্ত
ভূৰিশ্ৰবা জয়দ্ৰথ।
শকুনি সুসেন ৰাধাসুত কৰ্ণ্ণ
আদি যত মহাৰথ॥
উঠি তাৱক্ষণে ৰাজাৰ চৰণে
জানুশিৰে প্ৰণামিলা।
মধুৰ বচনে পাণ্ডুৰ নন্দনে
তাসম্বক সম্বুধিলা॥
আত অনন্তৰে দ্ৰুপদ কুমাৰী
আভ্যন্তৰে প্ৰবেশিলা।
পুত্ৰবধুগণ সহিতে গান্ধাৰী
বসিছন্তে ভেট পাইলা॥
