এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৭৫
মহাভাৰত—অশ্বমেধ পৰ্ব্ব।
নিজ পুত্ৰ মৰণে পাতকী অধোগতি।
কোননো দুৰ্ঘোৰ পাপ নকৰিলো অতি॥
কটাহতে পেলাইলোহো নুগুণিলো মনে।
আছোক মৰিব পুত্ৰ শৰীৰ শীতলে॥
গোবিন্দ প্ৰসাদে তোৰ কিছু নাহি দুখ।
জানিলো মাধৱ মোৰ ভৈলন্ত সম্মুখ॥
উঠা উঠা বাপু তুমি সুধন্বা কুমাৰ।
কৃষ্ণাৰ্জ্জুন দুইক বাপু সুখে যুদ্ধকৰ॥
উঠিয়া সুধন্বা বীৰ কৰযোৰ কৰি।
হংস লিখিতৰ পাৱে প্ৰণামিলা পৰি॥
বাপব চৰণে বীৰ নমস্কাৰ কৰি।
ইষ্টদেৱ গোবিন্দক বাৰম্বাৰ স্মৰি॥
প্ৰণামি মাৱৰ বীৰে চৰণ যুগল।
গুৰু পুৰোহিতে দিলা অশেষ মঙ্গল॥
⸻
