পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/২০৮

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১৩৬৪
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

যজ্ঞ কাৰ্য্য যুধিষ্ঠিৰৰ কৰিবো বিধংস।
তেবেসে সৰ্ব্বথা মোৰ জন্ম নাগ বংশ॥
ৰাজাৰ সভাক তুমি চলহ সত্বৰ।
চলি যাওঁ আমি মণিপুৰৰ নগৰ॥

পিতৃ নমস্কাৰি চলে দুৰ্ব্বদ্ধি দুৰ্ম্মুখ।
মণিপুৰে গৈলা দুই হৈয়া যে কৌতুক॥
যথাতে পৰিয়া আছে পাৰ্থ ধনুৰ্দ্ধৰ।
দেখে বহু সেনাগণ চৌদিশে পসৰ॥

চাৰি দিশে ধনু ধৰি আছে ৰথ ৰথী।
শিৰ হৰি অন্তৰীক্ষে চলিলা দুৰ্ম্মতি॥
লক্ষিবাৰে নাপাৰিলা যত সেনাগণ।
জল মধ্যে শিৰ খেপি ৰাখিলা ঘোৰ বন॥

মস্তক কম্পায়া দুয়ো হৈল হৰষিত মন।
গুপ্তবেশে তথাতে ৰহিলা দুই জন॥
শিৰ নেদেখিয়া সৈন্যে হৈলন্ত মূৰ্চ্ছিত।
উলুপিৰ স্থানে গৈয়া জনাইলা ত্বৰিত॥

চিত্ৰাঙ্গদা উলুপি শুনিয়া শোকাকুলে।
ভূমিত পৰিয়া কান্দে হাকুলে ব্যাকুলে॥
হেন কৰ্ম্ম কৰিলেক কোন পাপ মতি।
বিধাতা বিবোধ ভৈলা নিৰ্জীলেক প্ৰতি॥

বিলাপ কৰিয়া কান্দে কৰি দীৰ্ঘ ৰায়।
হৃদয়ে হানয় মুষ্টি আতি মৰ্ম্ম ঘায়॥
হেন কালে বব্ৰুব্ৰাহা নাগগণ সঙ্গে।
মণি হস্তে পুৰে প্ৰবেশিলা বহু ৰঙ্গে॥

আচম্বিতে বব্ৰুবাহা শুনয় ক্ৰন্দন।
শিৰ নিলে কোন জনে ঘোষে সৰ্ব্বজন॥
দেখিল জননী দুই ভূমিত লোটায়ে।
অৰ্জ্জুনৰ পদে ধৰি কান্দে আতিশয়ে॥