পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/২০৬

১৩৬২

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

শিঘ্ৰ কৰি বব্ৰুবাহাক ফিৰায়ো ৰাজন।
কি কৰিব সুধা মণি প্ৰাণ মহাধন॥
শুনিয়া অনন্তে হাঁসি বুলিলা বচন।
পূৰ্ব্বে আমাৰ বাক্য নুশুনিলা নাগগণ॥

বিৰুধিয়া মণি ৰাখা নোহয় উচিত।
বব্ৰুবাহা আসিয়া কৰিবে বিপৰীত॥
পুণ্ডৰিক মণি লৈয়া যাই যদি আগে।
তবে কেনে এদুঃখ পাইলা জ্ঞাতি বৰ্গে॥

আপোনাৰ কুবুদ্ধিয়ে ফলিল অকাৰ্য্য।
মনুষ্যত হাৰিলা ভাই নাভাবিয় লাজ॥
ত্ৰিভুবনে এক মাত্ৰ ৰহিল দুৰ্ণাম।
মনুষ্যত সৰ্প সবে হাৰিল সংগ্ৰাম॥

মণিৰ কাৰণে সবে পাইলা এমন।
জীবা যদি মণি লৈয়া চল বিদ্যমান॥
যথা আছে আপুনে সাক্ষাতে দামোদৰ।
তথা মণি লৈয়া তুমি চলহ সত্বৰ॥

ক্ষীৰোদ সমুদ্ৰ মধ্যে যাহাৰ নিবাস।
কাম ধেনুশ্বৰ ভিতে কিবা অভিলাস॥
কল্পবৃক্ষ ৰূপে যাৰ যথা আছে গুৰু।
তথা কিবা কাৰ্য্য কৰিবেক অন্য তৰু॥

পৃথিবীক আইস নাগ আমাৰ সহিতি।
গড়ুৰ বাহনে নাগ দেখিবা বিদিতি॥
যাৰ ত্ৰাসে পলাৱে সকল নাগগণ।
সেই পক্ষী দেখিয়া সবে পশিবা শৰণ॥

দৃঢ় ভক্তি ভাৱে যাৰ কৃষ্ণ থাকে মনে।
কি কৰিতে পাৰে তাকে গড়ুৰৰ প্ৰাণে॥
হেন বুলি মণি লৈয়া ধন ৰথ মানে।
বব্ৰুবাহাৰ আগে লৈয়া যাই নাগগণে॥