পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১৮৭

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

সুধন্বা সুৰথ আদি যত বীৰগণ।
তীক্ষ্ণ শৰ ঘাতে সবাক কৰিবো নিধন॥
প্ৰদ্যুম্নৰ বচন শুনিয়া কৌতুহলে।
অৰ্জ্জুনক সম্বোধিয়া বৃষকেতু বোলে।।

নিশ্চিন্তিত হুয়া তুমি সুখে থাকা বসি।
মোৰ মনে সৈন্য সব তৃণসম বাসি॥
হংসধ্বজ সৈন্য জিনি বীৰ ভাগ যতে।
আনি দিবো যজ্ঞৰ ঘোড়া তোমাৰ আগতে॥

এহি বুলি বৃষকেতু সিংহনাদ কৰে।
হংসধ্বজ সৈন্য প্ৰতি ধাইলন্ত সত্বৰে॥
ৰথ আৰহণ কৰি ধনু লৈয়া হাতে।
দঢ়াই ৰহিল গৈয়া সুধাৰ আগতে॥

কিৰীটি কুণ্ডল গলতলে মুক্তাহাৰ।
দেখিয়া সুধম্বা বীৰে কৰিলা প্ৰচাৰ॥
বিচিত্ৰ কবচ গাৱে দেখিয়া শোভন।
ইন্দ্ৰৰ সমান দেখি হাতে শৰাসন॥

সূৰ্য্যৰ কিৰণ জিনি তেজ পুঞ্জময়।
অনুমানে বুজো তুমি বীৰ ধনঞ্জয়॥
কোন বংশে জন্ম তোমা কাৰ হৱা পুত্ৰ।
আপোনা জনায়া কহ শাখা নাম গোত্ৰ।।

বৃষকেতু বোলে বীৰ পৰিচয় লহ।
কাশ্যপ কুলত জন্ম সূৰ্য্য পিতামহ।
জগত প্ৰসিদ্ধ দাতা কৰ্ণ সেনাপতি।
বৃষকেতু নাম মোৰ তাহাৰ সন্ততি॥

এত শুনি সুধন্বয় হাসিয়া বোলয়।
অল্প যশ হুয়া বেটা জাতিয়ে বৰ্ণয়॥
সুধন্বা আমাৰ নাম যশৰ সাগৰ।
জাতিয়ে ক্ষত্ৰিয় আমি চম্পকৰ ঈশ্বৰ॥