পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১৮৬

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

দীৰ্ঘ ধ্বজ চাৰু ৰথ বিচিত্ৰ পতকা।
চাৰি ভিতে সৈন্য বহু নাহি লেখা জোখা॥
মহাৰথী গণ যত দেখিতে শোভিত।
বায়ু সম গতি ৰথ চামৰে বেষ্টিত॥

সুবৰ্ণৰ মালা গলে হাতে দিব্য ধনু।
বীৰ সব প্ৰসন্ন প্ৰকাশে যেন ভানু॥
যুদ্ধগামী হৈ ৰহিল ৰণ স্থলে।
ধৰিয়া বিচিত্ৰ বাণ গগণ মণ্ডলে॥

সুধন্বা সুৰথ আৰু সুমতি সুধৰ্ম্মা।
বীৰ কেতু পূৰ্ণৰথ বীৰভাগ সমা।
দুন্দুভি বিসান বায়ে বীৰ যে মাদল।
ঢাক ঢোল নানা বাদ্য কৰে কোলাহল॥

প্ৰসন্ন হৈইল তবে সৈন্য সমূচয়।
দেখিয়া বিস্মিত ভৈল বীৰ ধনঞ্জয়॥
প্ৰদ্যুম্ন সাতকী আৰু কৃতবৰ্ম্মা বীৰ।
বৃষকেতু মহাবীৰ প্ৰবীণ শৰীৰ॥

যৌবনাশ্ব তনুশল্য নীলধ্বজ নৃপ।
এসব বীৰ সব আইলা পাইলা যে সমীপ॥
সম্বুধিয়া ধনঞ্জয়ে বুলিলা বচন।
ঘোড়া নিল হংসধ্বজে কি হৈব এখন॥

এত শুনি কামে বোলে শুনা ধনুৰ্ধৰ।
কৃষ্ণে যে কহিছই বাক্য চিত্তে হৈল মোৰ॥
পিতা কৃষ্ণে অঙ্গীকাৰ কৰিছে পূৰ্বতে।
যুধিষ্ঠিৰ নৃপতিৰ ভীমৰ সাক্ষাতে॥

ধনঞ্জয় পৰে মোৰ নাহি বন্ধুজন।
সংগ্ৰামে সঙ্কেত তাৰে কৰিবো পালন॥
তাকে পাসৰিলা হেন লৱে মোৰ মনে।
যাৱতে আছয় মোৰ কণ্ঠাগত প্ৰাণে॥