পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১৮০

অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি

চণ্ডী বোলে তোমাৰ জিজ্ঞাস কোন জন।
কৰিবো অতিথি পূজা তোমাৰ চৰণ॥
তেবে চণ্ডী ফল মূল আনিলেক কাছে।
কৰিলা অনেক পূজা বিধি যেন আছে॥

দেখিয়া হৰিষ মুনি মনে ভাবি পাছে।
পাৰিবো সাধিতে কাৰ্য্ড় প্ৰকাৰ কৰি ব্যাজে।
মুনি বেলে পিতৃ শ্ৰাদ্ধ হৈবে কালি দিনে।
নাকৰিবো কালি শ্ৰাদ্ধ হেন লৱে মনে॥

চণ্ডী বোলে শ্ৰদ্ধ নকৰিবা কেনে তুমি।
শ্ৰাদ্ধৰ যতেক দ্ৰব্য আনি দিবো আমি॥
মুনি বোলে শ্ৰাদ্ধ কালি হৈব দৈব যোগে।
কথাহন্তে পাইবো বস্ত্ৰ শ্ৰাদ্ধে যেন লাগে॥

ব্ৰাহ্মণক পাই কথা শ্ৰাদ্ধ কৰিবাৰ।
বেদহীন ক্ৰিয়াহীন পতিত দুৰাচাৰ॥
কান মূঢ় সাম দণ্ড পতিত দুৰাচাৰ।
অঙ্গ হীন ক্ৰিয়া হীন আতি কদাচাৰ॥

চণ্ডী বোলে তাকে আনি কোন প্ৰয়োজন।
আনিবো বৰিয়া মই উত্তম ব্ৰাহ্মণ॥
বেদত পাৰ্গত হৈব শাস্ত্ৰ পৰায়ণ।
পুত্ৰ ভাৰ্য্যা সুতা শুচি কুলীন ব্ৰাহ্মণ॥

পিতৃ শ্ৰাদ্ধ পাৰি চণ্ডী দৈবেসে কৰিতে।
স্বধাধিক ধান্য নাহি শ্ৰাদ্ধ পাত্ৰে দিতে॥
বচনেক বোলো চণ্ডী শুনা মোৰ কথা।
শ্ৰাদ্ধ নাকৰিবো কালি কহিলে সৰ্ব্বথা॥

জীৰ্ণ্ণ বস্ত্ৰ কথা পাইবো শ্ৰাদ্ধত দিবাৰ।
তণ্ডুল মিলিব কথা কৃষ্ণ শ্যাম কাৰ॥
চণ্ডী ফুল কথা পাইবো কৰি পুৰস্কাৰ।
নীল বস্ত্ৰ কথা পাইৰো শ্ৰাদ্ধেত দিবাৰ॥