তাম্ৰ কোটৰাত দেখো স্বপ্নেও নাজানি।
কেমতে পাইবো তাক বল পদ্মযোনি॥
ব্ৰহ্মা বোলে শুন ৰাজা আমাৰ বচন।
মোৰ ৰথে যায়ো তুমি কৰি আৰোহণ॥
প্ৰজাপতিৰ হংস যুক্ত বিমল বিমানে।
আচম্বিতে লৈয়া গৈল কটা বিদ্যমানে॥
কটাৰ নিকটে যদি গেল নৰেশ্বৰ।
কৰপুট কৰি স্তুতি কৰিলা বিস্তৰ॥
তোমাৰ চৰণে দেবী কৰো নমস্কাৰ।
মোৰ পিতৃলোক মাৱ কৰহ উদ্ধাৰ॥
ৰাজাৰ স্তুতিত দেবী সদয় কৰিয়া।
অঙ্গীকাৰ কৈল তবে কটাত থাকিয়া॥
আসিয়াছ ভগীৰথ সবে আমি জানি।
বিশেষ কহিছা কথা দেব পদ্মযোনি॥
অবশ্যে যাইবো আমি মৰ্ত্ত্যেৰ ভুবন।
উদ্ধাৰিয়া দিবো তোৰ যত পিতৃগণ॥
কিন্তু এক খানি কথা শুন সাৱধানে।
জটা পাতি লৱে যদি দেৱ পঞ্চাননে॥
গঙ্গাৰ বচন শুনি ৰাজা ভগীৰথ।
শিৱক কৰিলা স্তুতি কৰযোড় হাত॥
সত্যৱতী সুত ব্যাস নাৰায়ণ অংশ।
সংক্ষেপে ৰচিলা পুণ্য শ্লোক হৰিবংশ॥
সেহি শ্লোক ব্যাখান কৰিয়া পদবন্ধে।
লোকে বুজিবাৰ কহে দীন ভৱানন্দে॥
১৬৬
