পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১৩৬

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৯২
অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি।

ঈশ্বৰৰ অংশ জীৱ নাইতো মৰণ।
যাৱে ভক্ত নুহি তাৱে কলীয়া বৰণ॥
কোনো জনমত লাগ পায়া আছোঁ তাক।
কোন খানি মই কহিলেহোঁ মিছা বাক॥

মৰে মহাতাপত পুত্ৰৰ শোকে পুড়ি।
তাপ দূৰ ভৈল সুস্থ মন ভৈল বুঢ়ী॥
ভক্তে সমে তোমৰা ভুঞ্জিবা মুঠি এক।
এতেকতে সুবাসনা লাগ ধৰিবেক॥

সকল প্ৰকাৰে তাইৰ হিতক চিন্তিলোঁ।
কেন মতে মই মিছা বোলন্ত মাতিলোঁ॥
ভাল ভাল বুলিয়া শঙ্কৰে প্ৰশংসিল।
সমস্তে ভকত সমে ভোজন কৰিল॥

ৰজনী প্ৰভাত জানি পাছে লড়ি গৈল।
শুনা আৰো একদিন যেন কথা ভৈল॥
চিলায়াৰ দেৱানৰ বিলাত পাইলন্ত।
নদী তীৰে বাছড়া থানত ৰহিলন্ত॥

ঝুমুড়ি।

সিয়ো দিনা সেহি মত।
চাউল আদি বস্তু যত॥
কিনিবাক নপাৱন্ত।
বসি পাছে আলোচন্ত॥
আজি কি কৰিবা আবে।
চাউল বস্তু নাহি পাইবে॥
মাধৱক চাহিলন্ত।
শঙ্কৰদেৱে বুলিলন্ত॥
মাধৱ চলিয়ো তুমি।
উপবাসে ৰৈলোঁ আমি॥