পৃষ্ঠা:অসমীয়া সাহিত্যৰ চানেকি v2p4.pdf/১২৯

ৱিকিউৎসৰ পৰা
এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৮৭
শঙ্কৰদেৱ চৰিত্ৰ।

তাৰা সব কেন মতে প্ৰবৰ্ত্তয়
 তাহাকো গৈয়া দেখিয়ো।
আমি যিতো ধৰ্ম্ম কহোঁ হুই নুই
 তাহাৰো প্ৰমাণ লৈয়ো॥
শঙ্কৰদেৱৰ বচন শুনিয়া
 মাধৱে পাইলন্ত ছল।
তোমাৰ বাক্যত প্ৰত্যয় নভৈল
 সিজিল কাৰ্য্যসকল॥
আনত সুধিয়া প্ৰত্যয় কৰিব
 ভাল বুলিলাহা তুমি।
যাৰ লাগে যাউক প্ৰত্যয় কৰোক
 নযাইবোঁ নযাইবোঁ আমি॥
চিত্ত মাধৱৰ বুঝিয়া শঙ্কৰ
 বোলা যাওঁ বৃন্দাবন।
শুনি ৰামৰায় মাধৱক চাই
 বুলিলা পাছে বচন॥
দদাৰ বচন মাধৱ এখন
 কিসক বাধিয় তুমি।
বৃন্দাবন থান দেখি বিদ্যমান
 আসিয়োক যাও আমি॥
মাধৱে বোলন্ত ভাল বুলিলাহাঁ
 বৃন্দাবন থানে যাইবোঁ।
শঙ্কৰৰ বাক্যে সংশয় নুগুচে
 আনত প্ৰত্যয় লৈবোঁ॥
মাধৱৰ বাণী ৰামৰায় শুনি
 নপাইলা খুজি উত্তৰ।
নযাই বৃন্দাবন গৃহ যাইবে মনে
 চলিলা ফিৰি শঙ্কৰ॥