এই পৃষ্ঠাটোৰ বৈধকৰণ হৈছে
১২৮১
শঙ্কৰদেৱ চৰিত্ৰ।
কিনো অভাগ্য আজি স্বামীৰ আমাৰ।
আছে পাপ নেদেখিলে চৰণ তোমাৰ॥
যদি আজি ঘৰত আছিলহন্তে স্বামী।
তেবে আমি তোমাক ৰাখিলোঁহন্তে আমি॥
কিন্তু খালি ঘৰ নুহি ৰাখিত উচিত।
নপাইলোঁ পাতকী তযু চৰণ অৰ্চ্চিত॥
গোকুলৰ কানু যিতো তুমি সেহি জন।
মোৰ ভাগ্যে গৃহে আসি ভৈল উপসন॥
পাঞ্চ টকা একটুক কাপড় দিলেক।
চৰণত ধৰি বোলে বিনয় অনেক॥
এহি চৰণত মন ৰহোক আমাৰ।
স্বামীৰো ৰহোক মন চৰণে তোমাৰ॥
এহিমানে আশীৰ্ব্বাদ কৰিয়োক মোক।
হেন শুনি বিস্ময় ভৈলেক সবে লোক॥
কিনু বিচক্ষণ এইৰ যুদ্ধি বিপৰীত।
কিমতে ঈশ্বৰ বুলি কৰিলে নিশ্চিত॥
এহি বুলি তাইক বাৰম্বাৰ প্ৰশংসিল।
কতো দূৰ লাগি এহি কথা কহিল।
দেখা সাধুজন সব থিৰ কৰি মনে।
শঙ্কৰদেৱৰ মহিমাক কোনে জানে॥
পৰম অজ্ঞানী স্ত্ৰীয়ো যাৰ সকাশত।
তেখনে ঈশ্বৰ বুলি জানিল মনত॥
জানি হৰি ভক্তি ইচ্ছা কৰে যিতো লোক॥
ডাক ছাড়ি শঙ্কৰ মাধৱ বুলিয়োক॥
